Διυλιστήριο: 11/25/13
ροη αναρτησεων

Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

ΣΟΚ: Στον αέρα η πρόκριση της Εθνικής Ελλάδας στο Μουντιάλ του Ρίο!

Μπορεί οι διεθνείς του Φερνάντο Σάντος με μπροστάρη τον Κώστα Μήτρογλου να πήραν πανηγυρικά την πρόκριση επί των Ρουμάνων για το Μουντιάλ στη Βραζιλία, δεν είναι, όμως, διόλου σίγουρο ότι θα κάνουν τελικά το ταξίδι στο Ρίο...


Λίγο μετά τη λήξη του αγώνα στο Βουκουρέστι, υψηλόβαθμο στέλεχος της τρόικα επικοινώνησε με τον Γιάννη Στουρνάρα και του ανακοίνωσε ότι η Ελλάδα πρέπει να παραιτηθεί από τη συμμετοχή στο παγκόσμιο κύπελλο.

Εξήγησε στον υπουργό ότι η Ελλάδα δεν έχει να καλύπτει το κόστος για ένα τέτοιο ταξίδι σε εποχές που γίνεται προσπάθεια να μαζέψει τους τόκους να πληρώσει τους δανειστές της. Ο Γιάννης Στουρνάρας αντιπρότεινε να πάνε στη Βραζιλία μόνο 4 παίκτες και ο προπονητής αλλά οι τροϊκανοί ήταν ανυποχώρητοι.

"Δεν είναι μόνο τα λεφτά", εξήγησαν στον υπουργό Οικονομικών, "είναι και ότι δε θέλουμε σε καμία περίπτωση να πάρουν χαρά οι Έλληνες, να νιώσουν για κάτι υπερήφανοι και να πάρουν τα μυαλά τους αέρα".

Ο Στουρνάρας επικοινώνησε αμέσως με τον πρωθυπουργό και του μετέφερε την εντολή, ουσιαστικά, των δανειστών.

Ο Σαμαράς έμεινε εμβρόντητος και έξαλλος ούρλιαξε: "Ξεχάστε το, κουφάλες. Η Ελλάδα ΘΑ πάει στη Βραζιλία και ας λένε ότι θέλουν οι τροϊκανοί". Ο Γιώργος Σαμαράς όλα αυτά. Γιατί ο Αντώνης συμφώνησε αμέσως και είπε ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να προκαλέσουμε τριγμούς στη σχέση μας με τους εταίρους μας.

"Χειρίζομαι την υπόθεση προσωπικά και κάνω ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να μπορέσει η Ελλάδα να πάει στο μουντιάλ αλλά, πιστέψτε με, ακόμη κι αν χρειαστεί να αποκλειστούμε δε θα είναι παρά μία από τις τελευταίες θυσίες στο δρόμο για την ανάκαμψη και την ευημερία" ήταν η τοποθέτηση του πρωθυπουργού στην Ανατροπή (και πέναλτι) του Γιάννη Πρετεντέρη.

"Και για όσους πιτσιρικάδες μπορεί να στεναχωριούνται, να τους πω ότι του χρόνου θα δώσουμε και δωρεάν λεπτά ομιλίας για να μιλάνε με όοοοοοοολη την παρέα" τόνισε ο κύριος Σαμαράς που στην παρατήρηση του Πρετεντέρη "αφού το τάξατε, πρέπει να το κάνετε" απάντησε με χαμόγελο: "Για να το λέω, το έχω ψάξει. Free 2 Go"!

O Eυάγγελος Βενιζέλος τόνισε ότι είναι μία από τις τελευταίες θυσίες που θα χρειαστεί να κάνουμε ως έθνος ενώ συμπλήρωσε ότι δεν πρόκειται για οριζόντιο αποκλεισμό. "Είναι ένα διαρθωτικό μέτρο και όχι οριζόντια περικοπή. Τους προτείναμε ισοδύναμα μέτρα και ισοτονικά αναψυκτικά, ξέρετε όμως τι ακατάδεκτοι που είναι. Για κάποια ματς το καλοκαίρι να πάνε στράφι οι κόποι τόσων ετών;"

"ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΟΥΜΕ ΟΧΙ Ο ΤΟΜΣΕΝ" έγραψε στο twitter του ο Άδωνις Γεωργιάδης ενώ ο Φαήλος Κρανιδιώτης σε ανάρτηση στο facebook σχολίασε πως "αριστεροί λακέδες και φρικιά του περιθωρίου θέλουν να πάμε στη Βραζιλία. Κομπλεξικοί υπάνθρωποι που έχουμε γραμμένους στα δυο μας τα .... Ξυδάκι, Σάντος, Πορτογάλε κομμουνιστή".

Κάπου εκεί εμφανίστηκε ο Μήτρογλου. Πήρε την πάσα του Καραγκούνη, σούταρε με δύναμη και έσπασε τις ρημάδες τις τηλεοράσεις. Η προπαγάνδα δεν είχε δίαυλο να μπει στο σαλόνι του αποχαυνωμένου και κουρασμένου Ελληνα.

Και οι ψυχάρες του (πιο Έλληνα από πολλούς Ελληνες) Φερνάντο Σάντος ετοιμάζουν βαλίτσες για Μπραζίλ!

Γιατί η Ελλαδάρα θα πάει στο Μουντιάλ. Και είναι ήδη επιτυχημένη, ό,τι κι αν κάνει το καλοκαίρι στα γήπεδα της χώρας της σάμπας.

Διότι έστειλε μήνυμα: οι Ελληνες ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Ας κρατήσουν οι χοροί!
Πηγή
http://diulistirio.blogspot.gr/
 
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Γιατί δεν μιλάει κανείς τώρα για αυτό ;; Θα πληρώσει ο Ψυχάρης ;;; Θα μιλήσει τώρα ο Γεωργιάδης ;;; Υπόθεση Iliatoras ....

Απαλλακτικό για τον πρόεδρο των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνο Καμμένο φέρεται να είναι το πόρισμα που έχουν αρχίσει να συντάσσουν οι ελεγκτές του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος αναφορικά με το σκάφος «Iliatoras of London».

Ανώτατα στελέχη της Δίωξης, μιλώντας στο zougla.gr, ανέφεραν ότι από τον ενδελεχή έλεγχο που πραγματοποιήθηκε προέκυψε ότι ο πατέρας του κ. Καμμένου, Ηλίας, ο οποίος εμφανίζεται ως ιδιοκτήτης του σκάφους, δικαιολογεί απόλυτα την κατοχή του, λόγω των ενοικίων που εισπράττει κάθε χρόνο, τα οποία υπολογίζονται σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

«Ο έλεγχος της υπηρεσίας για το σκάφος “Iliatoras” έφθασε στο τέλος του. Από την έρευνα δεν πρόεκυψαν παραβάσεις που να αφορούν στη διαδικασία με την οποία αποκτήθηκε. Παράλληλα, διαπιστώθηκε ότι έχει δηλωθεί κανονικά στις φορολογικές αρχές» σημείωσαν χαρακτηριστικά.

Ο έλεγχος

Ο έλεγχος του ΣΔΟΕ για το σκάφος «Iliatoras» ξεκίνησε έπειτα από δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα», που έκανε λόγο για «περίεργη διαδρομή» του πλοίου, το οποίο, ενώ ο πατέρας του κ. Καμμένου το κατείχε από το 1993, δηλώθηκε για πρώτη φορά το 2010.

Την καταγγελία είχε κάνει πρώτος ο Άδωνις Γεωργιάδης και στα τέλη Απριλίου ο κ. Καμμένος είχε απαντήσει ότι το σκάφος είναι δηλωμένο και φορολογημένο στις ελληνικές Αρχές.

Από εκείνη τη στιγμή και μετά, οι «ράμπο» της ναυαρχίδας του Υπουργείου Οικονομικών ξεκίνησαν να «ξεσκονίζουν» τα παραστατικά του πλοίου, ζητώντας από τους εμπλεκομένους στοιχεία ικανά να δικαιολογήσουν την ύπαρξή του.

Πήγες της φορολογικής διοίκησης εξήγησαν στο zougla.gr ότι από τα οικονομικά στοιχεία που προσκόμισε ο πατέρας του κ. Καμμένου δικαιολογείται απόλυτα η ύπαρξη του 18μετρου σκάφους.

«Τα οικονομικά στοιχεία που προσκόμισε ο Ηλίας Καμμένος, ο οποίος είναι ο ιδιοκτήτης του πλοίου, δικαιολογούν την ύπαρξή του, καθώς λαμβάνει κάθε χρόνο ενοίκια ύψους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Έτσι, λοιπόν, δεν προκύπτει τίποτα μεμπτό από τον φορολογικό έλεγχο που έκανε η υπηρεσία» ανέφεραν οι ίδιες πηγές.

«Ήμουν και είμαι καθαρός»

Ο πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, μιλώντας στο zougla.gr, δήλωσε ότι η υπόθεση για το σκάφος του πατέρα του «στήθηκε» από τα χαλκεία της Συγγρού και συγκεκριμένους δημοσιογράφους.

«Όπως είχα δηλώσει και από την πρώτη στιγμή πρόκειται για μία υπόθεση την οποία έστησαν τα χαλκεία της Συγγρού μαζί με τον Εκδοτικό Οργανισμό Λαμπράκη και συγκεκριμένους δημοσιογράφους όπως επίσης και τον εκδότη του Βήματος τον κ. Ψυχάρη.
Χαίρομαι που έγινε ο έλεγχος. Οφείλουμε όλοι οι πολιτικοί να ελεγχόμαστε αλλά από δω και πέρα τα χαλκεία και εκείνοι οι οποίοι προσπαθούν να επηρεάσουν την πολιτική ζωή του τόπου προς οικονομικό όφελος εκτελώντας διαταγές εκτέλεσης των πολιτικών αντιπάλων θα πληρώσουν πολύ ακριβά. Ήμουν και είμαι απόλυτα καθαρός και θα συνεχίσω χτυπάω όλους εκείνους που προσπαθούν να κρύψουν τις ανομίες τους με συκοφαντικές επιθέσεις» υπογράμμισε.
Πηγή
http://diulistirio.blogspot.gr/ 
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Ζωή Κωνσταντοπούλου, Θεοδώρα Τζακρή, Ραχήλ Μακρή. Ένα άρθρο που τα λέει όλα.

Του Κώστα Βαξεβάνη

«Μία από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας, είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σε αυτό που σε συνθλίβει.»

Αλμπέρ Καμύ

Είναι καιρός που θέλω να γράψω αυτή την φράση του Καμύ, γιατί πιστεύω πως αποδίδει με τον καλύτερο τρόπο, πράγματα που συμβαίνουν στην κοινωνία και πασχίζουμε να τους δώσουμε «ανώτερη» πολιτική διάσταση. Η μικροπρέπεια συχνά επικαλείται τον προβληματισμό, ο κανιβαλισμός την πολιτική ορθότητα και η μικροψυχία και το μίσος κάτι το ιδεατό που είναι το μέτρο για να κρίνονται ο άλλοι. Όχι βέβαια ο εαυτός μας. Να το γράψω χοντρά και όπως δεν θα αρέσει σε πολλούς. Γύρω μας η σκατοψυχία κάνει καριέρα απαίτησης που αναβλύζει ευγενή αρώματα.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η Ραχήλ Μακρή και η Θεοδώρα Τζάκρη, είναι τρεις διαφορετικές γυναίκες που έχουν ένα κοινό στοιχείο. Αντιστάθηκαν με τον τρόπο που επέλεξε η καθεμιά, σε αυτό που θεωρούσε απαράδεκτο. Η Ζωή στάθηκε στην πόρτα της ΕΡΤ ανυποχώρητη απαιτώντας να έρθει Εισαγγελέας, η Ραχήλ καβάλησε τα κάγκελα και η Θεοδώρα ψήφισε την πρόταση δυσπιστίας που δεν ψήφισε το κόμμα της.

Εναντίον τους υπήρξε μια σκληρή επίθεση, όχι για τις πράξεις και τις θέσεις τους, αλλά για άλλα χαρακτηριστικά που δεν κρίνονται με τη λογική, παρά με το θυμικό και την κακή πρόθεση. Η Κωνσταντοπούλου είναι μια γλωσσού που δεν έχει όριο, η Μακρή μια τρελαμένη για τα κάγκελα και η Τζάκρη μια καιροσκόπος που μιλάει για την πείνα και το μνημόνιο, φορώντας ακριβά ρούχα.

Ας αφήσουμε το γεγονός πως το σύστημα απαξιώνει τους μη αρεστούς και ας πάμε στο γιατί οι από κάτω, ακόμη και αυτοί που αντιμάχονται το σύστημα,είναι έτοιμοι να καταναλώσουν την πιο φτηνή προπαγάνδα και τον πιο άρρωστο σεξισμό, μόνο και μόνο για να αποκεφαλίσουν όποιον σηκώνει κεφάλι.

Όσοι αποκαλούν φλύαρη την Κωνσταντοπούλου, έχουν αποκαλέσει με την ίδια ευκολία φαφλατά τον Βενιζέλο ή άρρωστο εγωπαθή που λέει 40 «εγώ» σε μια ομιλία 500 λέξεων; Όσοι αποκαλούν τρελή την Μακρή (ανάμεσά τους και ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Μουρούτης) έχουν αποκαλέσει ποτέ τρελό τον Σαμαρά ο οποίος υποστηρίζει σοβαρά πως μιλάει με το Θεό; Όσοι κατηγορούν την Τζάκρη γιατί δεν πάει ντυμένη με προβιές στη Βουλή, έχουν αποκαλέσει νούμερο, κάποια από τις αρσενικές κοκότες που ψωνίζουν από το Μιλάνο για να «γράφουν» όπως πρέπει μπροστά στις κάμερες;

Στις τρεις γυναίκες, που ξαναλέω διαφέρουν μεταξύ τους για να μην παρεξηγηθώ, μισούν πως έχουν τα κότσια να κάνουν αυτό που δεν κάνουν άλλοι. Που δεν κάνουμε εμείς. Αντί λοιπόν να αναιρέσουμε τον εαυτό μας, απαξιώνουμε αυτόν που τολμά. Για να μην χρειαστεί να απαντήσουμε γιατί δεν τολμάμε εμείς. Έτσι η προπαγάνδα για την γραφική, για την φωνακλού, για την περίεργη, γίνεται αποδεκτή από αυτούς που μισούν την προπαγάνδα αλλά αγαπούν περισσότερο τον εαυτό και το βόλεμά τους. Αν κάνεις την παραδοχή πως έχουν αυτές δίκιο, τότε αμέσως έχεις άδικο εσύ. Και αυτό είναι πολύ σκληρό. Πιο σκληρό από τα ελατήρια του καναπέ, πάνω από τα οποία εξαντλείς τα καυστικά σεξιστικά σου σχόλια.

Είναι τραγικό (και αυτό δεν ισχύει μόνο για τις τρεις κυρίες) ενώ ξέρουμε πως το σύστημα χτυπάει και συκοφαντεί όσους του αντιστέκονται, όταν ξεκινήσει η συκοφαντία, το πρώτο πράγμα που αναρωτιόμαστε είναι αν είναι αλήθεια.
Πηγή
http://diulistirio.blogspot.gr/
 
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Δέσμιοι της τρόικας μέχρι το 2047!

το Διυλιστήριο λέει: ''Θέατρον Αντωνάκη": Μεγάλο σουξέ! Παραστάσεις καθημερινώς!..


Δέσμια μέχρι το 2047 θα παραμείνει η Ελλάδα στο Σύμφωνο Σταθερότητας της Ε.Ε., καθώς μέχρι τότε -οπότε και προβλέπεται να αποπληρώσει το χρέος της στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς- θα βρίσκεται υπό διαρκή επιτήρηση και έλεγχο ανά τρίμηνο, με την απειλή των κυρώσεων και προστίμων, σε περίπτωση που δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της.

Το Σύμφωνο Σταθερότητας, οι αποφάσεις που το συνόδευσαν τα τελευταία δύο χρόνια και η επικύρωσή τους στην τελευταία σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. στις 24-25 Οκτωβρίου (σ.σ. το σχετικό απόσπασμα...
των συμπερασμάτων δημοσιεύει σήμερα η «Κ.Ε.») έχουν μετατραπεί σε θηλιά, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης, που έχουν λάβει ή πρόκειται να λάβουν οικονομική βοήθεια μέσω μνημονίων.

Αυτό σημαίνει ότι οι υποσχέσεις για έξοδο από το Μνημόνιο, όπως τάζει η κυβέρνηση, ή ριζικές αλλαγές στην οικονομική πολιτική, όπως υπόσχεται η αξιωματική αντιπολίτευση, προσκρούουν στην κοινοτική νομοθεσία που έχει γίνει πλέον εξαιρετικά αυστηρή στον προληπτικό, αλλά και τον κατασταλτικό τομέα, με τις νέες αλλαγές της.

Μεταξύ άλλων, προβλέπονται συνέχιση των τριμηνιαίων ελέγχων για τα κράτη-μέλη μέχρι να αποπληρώσουν το 75% των δανείων που έχουν λάβει (όπως πρόσφατα δήλωσε ο αρμόδιος επίτροπος και αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Ολι Ρεν), κυρώσεις της τάξης του 0,01% του ΑΕΠ (π.χ. το ποσοστό αυτό με σημερινές τιμές θα ήταν για την Ελλάδα 1,8 δισ. ευρώ), μέχρι και «πάγωμα» των κοινοτικών πόρων για όποιο κράτος-μέλος παραβιάζει το Σύμφωνο Σταθερότητας.


Οι τρεις βασικές αλλαγές προβλέπουν:

* Πρώτον, ενισχυμένη εποπτεία μέσω τριμηνιαίων ελέγχων (όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα) από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (σ.σ. με την αναφορά «όπου χρειάζεται»), μέχρι να αποπληρωθεί τουλάχιστον το 75% των δανείων που ένα κράτος-μέλος έχει λάβει. Για την Ελλάδα αυτό σημαίνει συνέχιση της αυστηρής οικονομικής επιτήρησης και επιβολής νέων μέτρων, όποτε υπάρχει απόκλιση από τους στόχους (με τους σημερινούς υπολογισμούς) έως το 2047!

Η μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας προβλέπει ότι όποτε η Κομισιόν διαπιστώνει απόκλιση από τους βασικούς στόχους (έλλειμμα και χρέος), τότε θα απευθύνει σύσταση και προτεινόμενα μέτρα στο κράτος-παραβάτη. Εάν το κράτος-μέλος δεν συμμορφώνεται, θα δέχεται δεύτερη σύσταση και εάν και μετά τη δεύτερη σύσταση δεν λάβει τα μέτρα που θα έχει προτείνει η Κομισιόν, τότε με εισήγηση της Κομισιόν και έγκριση του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών θα δέχεται πρόστιμο ίσο με το 0,01% του ΑΕΠ, το οποίο θα καταθέτει στο Ταμείο Εγγυήσεων.

Σύμφωνα με το τρέχον ΑΕΠ, εάν Κομισιόν και Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών ελάμβαναν μία τέτοια απόφαση σήμερα για την Ελλάδα, η χώρα μας θα πλήρωνε πρόστιμο 1,8 δισ. ευρώ! Υπάρχει βεβαίως η πρόβλεψη ότι εάν το κράτος-μέλος «συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις» και λάβει τα μέτρα που του προτείνονται, τότε αυτά τα χρήματα θα του επιστρέφονται.

* Δεύτερον, έγκριση της πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για λήψη μέτρων εναντίον του κράτους-παραβάτη από το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών, όχι με ενισχυμένη, αλλά με τη λεγόμενη αντεστραμμένη πλειοψηφία. Που σημαίνει πως όταν η Κομισιόν εισηγείται κυρώσεις εναντίον ενός κράτους-μέλους, τότε θα αρκεί να μην καταψηφίσει την πρόταση η πλειοψηφία των υπουργών Οικονομικών, για να εγκριθεί.

* Τρίτον, ρήτρα αιρεσιμότητας. Αυτό σημαίνει ότι -στο πλαίσιο τροποποίησης του κανονισμού για τα διαρθρωτικά ταμεία και τους κοινοτικούς πόρους (Ταμείο Συνοχής, Κοινή Αγροτική Πολιτική, ΕΣΠΑ κ.λπ.)- ένα κράτος που συστηματικά παραβιάζει το σύμφωνο, θα έρχεται αντιμέτωπο με το «πάγωμα» των κοινοτικών πόρων, πάλι με εισήγηση της Κομισιόν και απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών. Και θα «ξεπαγώνουν» μόνο με νέα απόφαση.

Επισημαίνεται πως έχει προβλεφθεί ως κριτήριο αν το κράτος-μέλος ευθύνεται για το ότι παραβιάζει το Σύμφωνο Σταθερότητας (όπως κρίθηκε για την περίπτωση της Ελλάδας), οπότε οι κυρώσεις θα επιβάλλονται, ή δεν ευθύνεται αν η Κομισιόν κρίνει ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας παραβιάστηκε λόγω φυσικής καταστροφής, οικονομικής κρίσης που υπερβαίνει τα εθνικά σύνορα κ.λπ.

Ερήμην του λαού

Οι αποφάσεις αυτές σκοπίμως δεν έχουν αναδειχθεί και δεν αναδεικνύονται από τις πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα, ενώ παρουσιάζονται επιλεκτικά από μερίδα του ελληνικού Τύπου ως προληπτικά μέτρα, για να αποτραπούν κρίσεις σε εθνικό επίπεδο που θα ελάμβαναν διαστάσεις κινδύνου για ολόκληρη την Ευρωζώνη.

Δεν αναδεικνύονται τόσο από την κυβέρνηση που στέλνει μηνύματα περί τέλους του Μνημονίου τον Απρίλιο του 2014 (ενώ έχει συναινέσει στις αλλαγές που καθιστούν το νέο κοινοτικό σύμφωνο ασφυκτικό) όσο και από την αξιωματική αντιπολίτευση που δημιουργεί προσδοκίες ουσιαστικής αλλαγής στην κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής στην εντός Ευρωζώνης Ελλάδα.

Το αποτέλεσμα είναι ότι στη μείζονος σημασίας δημόσια συζήτηση για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής οικονομίας αποκρύπτονται από τον ελληνικό λαό στοιχεία αποκαλυπτικά για τις ρεαλιστικές δυνατότητες ανάκαμψης που υπάρχουν για την Ελλάδα εντός Ευρωζώνης και έτσι το πολιτικό παιχνίδι διεξάγεται ερήμην των εξελίξεων και των αποφάσεων που λαμβάνουν για τα κράτη-μέλη τα κοινοτικά όργανα.

Υπάρχουν αλλαγές στην κοινοτική νομοθεσία που έχουν αποφασιστεί σταδιακά τα τελευταία δύο χρόνια, αφορούν όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. που λαμβάνουν ή πρόκειται να λάβουν οικονομική βοήθεια, δημιουργούν κοινοτική θηλιά για τις εθνικές κυβερνήσεις, δομημένη στη λογική του μαστίγιου και του καρότου.

Και με τη βούλα

Οι αποφάσεις αυτές, που συνιστούν θηλιά για τις χώρες της ΟΝΕ, επικυρώθηκαν στην τελευταία σύνοδο κορυφής από τους ηγέτες των κρατών-μελών στις 24-25 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο της προσπάθειας -πέραν της νομισματικής- να υπάρξει και οικονομική ένωση στην Ε.Ε. Σύμφωνα με πληροφορίες, πέραν των οικονομικών μεγεθών και δεικτών (όριο ελλείμματος, όριο χρέους, ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, εμπορικό ισοζύγιο κ.λπ.), γίνεται προσπάθεια -κυρίως από τις χώρες του Νότου- να συμπεριληφθούν ως κριτήρια και οι κοινωνικοί δείκτες για ένα κράτος-μέλος, πριν ληφθεί η απόφαση για κυρώσεις και πρόστιμα (σ.σ. εδώ βρίσκεται το... καρότο).

Στο -γνωστό για τη διπλωματική του γλώσσα- κείμενο των συμπερασμάτων της τελευταίας συνόδου κορυφής αναφέρεται, μεταξύ άλλων: «Για την προώθηση της ισχυρής και βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς στη ζώνη του ευρώ, πρέπει να ενισχυθεί ο συντονισμός των οικονομικών πολιτικών και μεταρρυθμίσεων στα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ, με βάση ισχυρή δημοκρατική νομιμοποίηση και λογοδοσία στο επίπεδο της λήψης και της εφαρμογής των αποφάσεων». Σε άλλο σημείο προστίθεται ότι «η Επιτροπή θα υποβάλει μία πρώτη επισκόπηση της εφαρμογής των ειδικών ανά χώρα συστάσεων, η οποία θα αποτελέσει τη βάση για την περαιτέρω παρακολούθηση της εφαρμογής τους».


Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗ από enet
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Φύκια και μεταξωτές κορδέλες..
















το Διυλιστήριο λέει: όσο πιό άδειος είναι ο τενεκές, τόσο περισσότερο θόρυβο κάνει!..

Αν κάποιος ήθελε να κάνει καριέρα ηθοποιού και λέγονταν(και ήταν) Ατάλαντος, θα διάλεγε βέβαιανα αλλάξει το επίθετό του. Αλλά θα το έκανε Βεάκης ή Μινωτής;
Το ίδιο αν ήθελε να γίνει ζωγράφος και τον έλεγαν, ας πούμε, Στραβοχέρη! Θα το έκανε Λύτρας ή Εγγονόπουλος;
Ή αν ήταν λογοτέχνης και τον έλεγαν Αγράμματο, θα το έκανε Καβάφης ή Καζαντζάκης;

Και δεν θα έδειχνε επιλέγοντας ένα τόσο ''βαρύ'' όνομα, ότι προσπαθεί να εκμεταλλευτεί προς όφελός του ό,τι καλό ανακαλεί συνειρμικά το άκουσμα του;

Δηλαδή δεν θα έδειχνε το ιταμό και το ανήθικο του χαρακτήρα του, προσπαθώντας να εντυπωσιάσει τα πλήθη, τενεκές όντας ο ίδιος, με δανεικές και ψεύτικες καλές εντυπώσεις ενός ένδοξου ονόματος;

Όταν όμως πρόκειται για πολιτική και όχι λογοτεχνία ή κάτι άλλο, τότε η εξαπάτηση που επιχειρείται από την ''κλοπή'' συνειρμικά καλών εντυπώσεων, έχει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα.
Διότι δείχνει την πορεία, το μονοπάτι που προτίθεται να ακολουθήσει ο ''φέρελπις'' πολιτικός!
Πορεία ψευτιάς, αλαζονείας, κενοδοξίας, πορεία καταστροφική για το κοινωνικό σύνολο και τον τόπο..

Η ποιότητα των υλικών του χαρακτήρα και του ήθους ενός ανθρώπου δεν μετριέται με το όνομα!
Ούτε η προσφορά προς τον τόπο και τους πολίτες..

Μπορεί να λέγεσαι Τουρκόσπορος, και να είσαι ο μεγαλύτερος έλληνας πατριώτης..
Και μπορεί να λέγεσαι Έλληνας(στο επίθετο), και να είσαι το πιό ξεπουλημένο υποκείμενο από κτήσεως ελληνικής πολιτικής σκηνής!


Υ.Γ. Το κείμενο της φωτογραφίας αποτελεί μέρος επίσημου τηλεγραφήματος της πρεσβείας των ΗΠΑ, την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009, και αφορά έλληνα πολιτικό, ο οποίος με άλλο επώνυμογεννήθηκε, και με άλλο επώνυμο σταδιοδρομεί(!) πολιτικά..



Αναρτήθηκε από Κώστας Μαντατοφόρος





Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Δημοψηφίσματα στην Ελβετία (543 από το 1848 εως το 2007)

Πριν ημέρες μετάφρασα έναν πίνακα από ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, το The Politics of Switzerland: Continuity and Change in a Consensus Democracy, των Hanspeter Kriesi και Alexander H. Trechse. Στην συνέχεια έκανα ένα print screen του πίνακα και άφησα την εικόνα του να ταξιδέψει στο διαδίκτυο και κυρίως στο Facebook. Η αίσθηση που έχω είναι ότι η εικόνα αυτή αναμεταδόθηκε και σχολιάσθηκε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Και είναι φυσικό. Ο θεσμός του δημοψηφίσματος είναι –δυστυχώς– άγνωστος στην ολιγαρχική μας κοινωνία. Είναι ένας ιδιαίτερα επικίνδυνος θεσμός για ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο στην Ελλάδα και όχι μόνο (αλήθεια, θυμάστε την έκφραση της Μέρκελ αλλά κυρίως του Σαρκοζί όταν ο Παπανδρέου ψέλλισε την λέξη;). Καμιά από τις πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα δεν επιθυμεί την πολιτική χειραφέτηση του Έλληνα. Κανείς δεν θέλει τον Έλληνα πολίτη, ως υπήκοοι τους είμαστε απείρως χρησιμότεροι.



Τί λέει λοιπόν αυτός ο πίνακας;

Με δύο λόγια: από το 1848 ως και το 2007, οι Ελβετοί πολίτες ψήφισαν σε 543 δημοψηφίσματα. Ο αριθμός αυτός δεν είναι οι ημέρες που χρειάσθηκε να προσέλθουν οι Ελβετοί στις κάλπες. Στην Ελβετία είναι σύνηθες να ψηφίζουν για περισσότερα από ένα θέματα την ίδια ημέρα. Σίγουρα όμως αποφάσισαν για 543 θέματα. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι τα παραπάνω είναι μόνο τα ομοσπονδιακά δημοψηφίσματα. Εκτός αυτών, οι Ελβετοί ψηφίζουν για θέματα που αφορούν το καντόνι τους αλλά και τον δήμο τους. Εκτιμώ ότι ένας ενεργός πολίτης στην Ελβετία, συναποφασίζει (μαζί με τους συμπολίτες του) για περισσότερα από 15 θέματα τον χρόνο. Έτσι ένας Ελβετός στα πενήντα του έχει ψηφίσει για περίπου 500 θέματα! Από τα ίσως όχι και τόσο σημαντικά θέματα της πόλης του, ως το αν θα γίνει η Ελβετία μέλος της ΕΕ. Ας τα δούμε όμως ένα – ένα.

ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ


Από το 1848 ως το 2007 διεξήχθησαν στην Ελβετία διακόσια είκοσι ένα (221) υποχρεωτικά δημοψηφίσματα. Λέγονται έτσι γιατί δεν χρειάζεται να συλλέξει κανείς υπογραφές για να τα καλέσει (θυμηθείτε, στην Ελβετία δημοψήφισμα καλούν ΜΟΝΟΝ οι πολίτες ΚΑΙ ΟΧΙ οι πολιτικοί). Οποιαδήποτε αλλαγή στο Σύνταγμα πρέπει να περάσει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ από δημοψήφισμα. Το ίδιο και η συμμετοχή της Ελβετίας σε οποιαδήποτε υπερεθνική οντότητα (ΝΑΤΟ, ΕΕ, κ.α.). Στα δημοψηφίσματα αυτά πρέπει να επιτευχτεί διπλή πλειοψηφία, και πολιτών και καντονιών. Αυτό γίνεται έτσι ώστε να μην μπορούν τα πολυπληθή καντόνια (όπως αυτό της Ζυρίχης με 1,3 εκατομμύρια κατοίκους) να επιβάλουν την άποψη τους στα λιγότερο πυκνοκατοικημένα (το Appenzell Innerrhoden έχει μόλις 15.000 κατοίκους). Έτσι λοιπόν οι Ελβετοί πολίτες αποφασίζουν κατά μέσο όρο 1,4 φορές τον χρόνο για ιδιαίτερα σημαντικά ζητήματα. Την δεκαετία του 70 ο μέσος όρος των υποχρεωτικών δημοψηφισμάτων ήταν 5 ανά έτος! Η ουσία του υποχρεωτικού δημοψηφίσματος είναι ότι τόσο το Σύνταγμα (και ό,τι αυτό προβλέπει) όσο και η συμμετοχή της χώρας σε υπερεθνικούς οργανισμούς δεν μπορεί παρά να απολαμβάνει την σύμφωνη γνώμη των πολιτών. Μόνο τότε, τα προηγούμενα, είναι δημοκρατικά νομιμοποιημένα. Μην διανοηθείτε σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα. Εδώ το Σύνταγμα και η συμμετοχή της χώρας σε υπερεθνικούς οργανισμούς, γράφεται και αποφασίζεται αντίστοιχα από μια δεκάδα οικογενειών. Όπως σε κάθε ολιγαρχία………

ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ – ΑΚΥΡΩΤΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Αντίστοιχα από τον 1874 ως το 2007 διεξήχθησαν εκατόν εξήντα (160) προαιρετικά – ακυρωτικά δημοψηφίσματα. Έχουμε όλοι διδαχθεί και πιστέψει ένα ψέμα. Μας είπαν ότι δημοκρατία είναι να ψηφίζουμε τους αντιπροσώπους μας. Στην πραγματικότητα η έννοια της αντιπροσώπευσης είναι ασύμβατη με την δημοκρατία. Δημοκρατία σημαίνει ψηφίζω νόμους και όχι ψηφίζω αντιπροσώπους. Ο Αριστοτέλης (αλλά και αρκετοί άλλοι αργότερα) μας έχουν προειδοποιήσει : η ψήφος για την ανάδειξη πολιτικών προσώπων είναι ολιγαρχική πρακτική, δημοκρατική είναι η κλήρωση. Ας επιστρέψουμε όμως στους νόμους. Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα δεν υπάρχει ΚΑΝΕΙΣ τρόπος (εννοώ θεσμικά) να επηρεάσουμε την ισχύ ενός νόμου ο οποίος ψηφίσθηκε από ανθρώπους οι οποίοι υποτίθεται ότι μας αντιπροσωπεύουν. (Δηλαδή ο αντιπρόσωπος πολιτικός έχει απείρως μεγαλύτερη ισχύ από τον αντιπροσωπευόμενο λαό! Αλήθεια, τι είδους αντιπροσώπευση είναι αυτή;) Είμαστε λοιπόν στην απίστευτα δυσάρεστη θέση να μην υπάρχει ΚΑΝΕΙΣ ΘΕΣΜΟΣ ο οποίος να μας επιτρέπει να ορίζουμε τις ζωές και το μέλλον μας. Ας δούμε τι συμβαίνει αντίστοιχα στην Ελβετία.
Μετά την ψήφιση ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ νόμου, οι πολίτες έχουν στην διάθεση τους 90 ημέρες για να συλλέξουν 50.000 υπογραφές ενάντια στο νόμο (αντιστοιχούν περίπου στο 1% του συνολικού αριθμού των ψηφοφόρων). Αν τα καταφέρουν, κηρύσσεται δημοψήφισμα στο οποίο οι Ελβετοί αποφασίζουν αν τελικά θα δεχθούν ή θα ακυρώσουν τον νόμο.
Όλοι καταλαβαίνουμε ότι ο θεσμός του ακυρωτικού δημοψηφίσματος επικρέμεται ως δαμόκλειος σπάθη επάνω από τους Ελβετούς πολιτικούς – νομοθέτες. Αν δεν λάβουν σοβαρά υπόψη τους το τι πιστεύει και επιθυμεί ο Ελβετός πολίτης θα αντιμετωπίσουν ένα δημοψήφισμα και πιθανότατα μια ταπεινωτική ήττα – ακύρωση του νομοθετήματός τους.
Το μόνο πρόβλημα της παραπάνω διαδικασίας είναι ο ιδιαίτερα μεγάλος χρόνος που απαιτείται προκειμένου να σχεδιασθεί και να ψηφισθεί ένα νόμος. Σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης το Ελβετικό Ομοσπονδιακό κοινοβούλιο έχει το δικαίωμα να ψηφίσει νόμο ο οποίος δεν μπορεί να δεχθεί «επίθεση» από δημοψήφισμα. Όταν κάποια στιγμή οι Ελβετοί πολιτικοί άρχισαν να ψηφίζουν το έναν νόμο μετά τον άλλο ως νόμους «έκτακτης ανάγκης», οι πολίτες αντέδρασαν με ένα δημοψήφισμα πρωτοβουλίας πολιτών, και πρόσθεσαν στο Σύνταγμα τους έναν όρο σύμφωνα με τον οποίο οι νόμοι έκτακτης ανάγκης δεν μπορούν να δεχθούν «επίθεση» από δημοψήφισμα μόνο για ένα έτος. Μετά το έτος ισχύει για αυτούς ότι και για τους υπόλοιπους ομοσπονδιακούς νόμους. Τόσο απλά……
Βλέπουμε λοιπόν ότι στη διάρκεια των τελευταίων 133 ετών η ομοσπονδιακή βουλή των Ελβετών έχει ψηφίσει 2370 νόμους. Από αυτούς οι 160 (περίπου οι 7 στους 100) έχουν δεχθεί «επίθεση» από δημοψήφισμα και περίπου οι μισοί από αυτούς (87) ακυρώθηκαν.
Εδώ θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι δημοκρατία δεν σημαίνει «απλά ψηφίζω για κάτι». Το σημαντικότερο είναι ό,τι προηγείται του δημοψηφίσματος, δηλαδή, ο δημόσιος διάλογος που μετασχηματίζει τον αδρανή υπήκοο σε ενεργό πολίτη.
Ακούμε συχνά κάποιους συνανθρώπους μας να αναρωτιούνται: έχει όμως την γνώση και την επάρκεια ο ελληνικός λαός να αποφασίζει για το μέλλον του; Το ερώτημα αυτό και η συχνά αρνητική του απάντηση, περιγράφουν με ακρίβεια την ΑΠΟΛΥΤΑ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ μας. Το ερώτημα αυτό δεν υφίσταται στην δημοκρατία. Το ουσιαστικό ερώτημα δεν είναι αν ξέρουμε ή όχι ως κοινωνία τί πρέπει να κάνουμε. Το ερώτημα είναι: ποιός νομιμοποιείται και δικαιούται να αποφασίζει για το μέλλον των πολιτών και της κοινωνίας τους; Για την δημοκρατία και τους δημοκράτες, η απάντηση είναι μόνο μία: ΜΟΝΟ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ. Αν βέβαια μιλήσετε με έναν Έλληνα πολιτικό (προσπαθήστε το) θα σας απαντήσει ότι το καίριο ερώτημα είναι άλλο: θέλουν οι έλληνες να αποφασίζουν οι ίδιοι για το μέλλον τους; Εμείς θα του απαντούσαμε: Ρωτήστε τους, κάντε δηλαδή ό,τι έκαναν και στην Ισλανδία. Κηρύξτε ένα δημοψήφισμα και ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ.
Υπάρχει τέλος ο αντίλογος ότι ακόμα και η Ελβετία (και το πολιτικό της μοντέλο) δεν αποτελούν μια αυτόνομη κοινωνία, εφόσον ακόμα και εκεί, οι νόμοι δημιουργούνται από το κοινοβούλιο και όχι τους πολίτες. Είναι αλήθεια. Η σημαντική διαφορά είναι όμως ότι ο Ελβετός έχει κατακτήσει τον ΘΕΣΜΟ (το προαιρετικό – ακυρωτικό δημοψήφισμα) ο οποίος του επιτρέπει να έχει τον ΤΕΛΙΚΟ ΛΟΓΟ για όλους τους νόμους. Αυτός, ως πολίτης, και κανένας άλλος.

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ


Τέλος, λίγα χρόνια αργότερα (το 1891), οι Ελβετοί πολίτες απέκτησαν ένα ακόμα δημοκρατικό «εργαλείο», το δημοψήφισμα πρωτοβουλίας πολιτών (popular initiative). Από το 1891 ως και το 2007 οι Ελβετοί προσπάθησαν διακόσιες πενήντα τέσσερις (254) φορές να ορίσουν αυτοί την πολιτική ατζέντα και τον δημόσιο διάλογο. Ιδανικά, σε μια αυτόνομη κοινωνία, θα έπρεπε να προτείνουμε και να επικυρώνουμε εμείς, ως πολίτες, όλους τους νόμους. Αυτό συνέβαινε στην αρχαία Αθήνα και θα μπορούσε να συμβεί και σήμερα αν το επιθυμούσαμε. Σαν έναν πρώτο βήμα προς την δημοκρατία, ή απλά αν δεν επιθυμούμε να ψηφίζουμε εμείς για τον κάθε νόμο, μπορούμε να αφήσουμε την νομοθετική διαδικασία στους πολιτικούς και εμείς να ελέγχουμε την «εργασία» τους μέσω των προαιρετικών – ακυρωτικών δημοψηφισμάτων. Παρόλα αυτά, θα υπάρχουν πάντα οι στιγμές που οι πολιτικοί δεν θα θελήσουν (από άγνοια ή δόλο) να ανοίξουν τον δημόσιο διάλογο για κάποια θέματα. Το δημοψήφισμα πρωτοβουλίας πολιτών έρχεται εκεί να καλύψει το κενό.
Έτσι οι Ελβετοί μπορούν να ζητήσουν να προστεθεί στο Σύνταγμα τους οποιαδήποτε θέση – πρόταση επιθυμούν. Αρκεί να συλλέξουν 100.000 υπογραφές σε διάρκεια 18 μηνών και στην συνέχεια να «κερδίσουν» το δημοψήφισμα. Η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να αντιπροτείνει μια δική της θέση και ο Ελβετός πολίτης μπορεί να επιλέξει την πρόταση των συμπολιτών του, την πρόταση της κυβέρνησης, και τις δύο ή και καμία από αυτές.
Συχνά η ομάδα που καλεί το δημοψήφισμα γνωρίζει ότι έχει ελάχιστες ή ακόμα και μηδενικές πιθανότητες να κερδίσει το δημοψήφισμα. Παρόλα αυτά, ο θεσμός τούς επιτρέπει να ρίξουν τα φώτα της δημοσιότητας σε ένα θέμα το οποίο θεωρούν ιδιαίτερα σημαντικό και για το οποίο δεν υπάρχει δημόσιος διάλογος. Επίσης, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο η κυβέρνηση να ικανοποιήσει κάποια ή ακόμα και όλα από τα αιτήματα των πολιτών που κάλεσαν το δημοψήφισμα, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να το αποσύρουν. Στην στήλη «αποσυρθέντα» του πίνακα, βλέπουμε ότι περίπου ένα στα τρία δημοψηφίσματα τελικά δεν έφθασε στις κάλπες.
Ας δούμε ένα παράδειγμα των παραπάνω. Κάποια στιγμή, την δεκαετία του 80, μια ριζοσπαστική ομάδα της αριστεράς προκάλεσε δημοψήφισμα με αίτημα την κατάργηση του ελβετικού στρατού. Το δόγμα της Ελβετίας όσο αφορά την ουδετερότητα της είναι αυτό της ένοπλης ουδετερότητας. Ο ελβετικός στρατός είναι ιερή αγελάδα για τους Ελβετούς και αυτός είναι ο λόγος που σχεδόν όλος ο πολιτικός κόσμος θεώρησε ότι το αίτημα δεν θα υποστηριχθεί ούτε από ένα 10% των πολιτών. Ένα από τα αιτήματα των πολιτών ήταν και η καθιέρωση εναλλακτικής – ως προς την υποχρεωτική στρατιωτική – κοινωνικής θητείας. Όταν το δημοψήφισμα διεξήχθη το 1989 το αποτέλεσμα ήταν μια έκπληξη για όλους. Η συμμετοχή ανήλθε στο 70% και το ποσοστό των Ελβετών οι οποίοι υποστήριξαν την κατάργηση του ελβετικού στρατού έφτασε το 35,6%! Όταν μετά από δύο χρόνια διεξήχθη νέο δημοψήφισμα το οποίο ζητούσε το δικαίωμα να μπορεί να επιλέξει κανείς εναλλακτική κοινωνική θητεία, το αποτέλεσμα ήταν υπέρ της πρότασης με ποσοστό 82,5%! Στην συνέχεια, η ίδια ομάδα, ζήτησε και κατάφερε να καλέσει νέο δημοψήφισμα με αίτημα και πάλι την κατάργηση του στρατού. Το ποσοστό των Ελβετών που τους υποστήριξε αυτή την φορά μειώθηκε στο 21,9%. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο θεσμοί των δημοψηφισμάτων είναι σημαντικός πυλώνας της δημοκρατία.
Ένα δεύτερο αλλά αντίστοιχα απαραίτητο στοιχείο είναι η ΟΜΟΣΠΟΝΔΟΠΟΙΗΣΗ. Ο μόνος τρόπος να μην επιτρέπουμε στην εξουσία (κρατική, κομματική, ολιγαρχική) να μας δυναστεύει, είναι να διασπάσουμε την ισχύ της σε μικρότερους – και σε δυναμική ισορροπία μεταξύ τους – πόλους εξουσίας. Έτσι, το κάθε καντόνι στην Ελβετία έχει την δική του Βουλή, το δικό του Σύνταγμα, ελέγχει σχεδόν απόλυτα την παιδεία, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, την αστυνομία και την δικαιοσύνη. Μέσω της ομοσπονδοποίησης αφαιρείται εξουσία από το απρόσωπο και απάνθρωπο κεντρικό κράτος για να μεταφερθεί στην ίδια την κοινωνία, στους ίδιους τους πολίτες.

Και κάποια σχόλια …επί του πιεστηρίου.
Οι αμεσοδημοκρατικοί θεσμοί στην Ελβετία έχουν ιστορία από τον δωδέκατο αιώνα. Η δημοκρατία άνθησε πρώτα σε τοπικό επίπεδο και στην συνέχεια κατέκτησε τα καντόνια και τελικά ολόκληρη την ομοσπονδία.
Το ποσοστό συμμετοχής των Ελβετών στα δημοψηφίσματα είναι σταθερά μεγαλύτερο από αυτό που απολαμβάνουν οι εκλογές των αντιπροσώπων τους. Αν αυτό το δούμε σε μια λογική ορίου (με την μαθηματική έννοια) θα μπορούσε να καταλήξει ακόμα και στην ΚΛΗΡΩΣΗ των Ελβετών βουλευτών. Ο Ελβετός ψηφοφόρος δεν δείχνει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα άτομα που θα τον αντιπροσωπεύσουν, εφόσον ξέρει ότι υπάρχουν θεσμοί για να ανακαλέσει τον οποιονδήποτε πίσω στην δημοκρατική τάξη.
Τα δημοψηφίσματα και η ομοσπονδοποίηση είναι αναγκαίες αλλά όχι ικανές ως συνθήκες για την ύπαρξη της δημοκρατίας. Με απλά λόγια, τα παραπάνω δεν αρκούν για να μας εξασφαλίσουν την δημοκρατία αλλά σίγουρα, η απουσία τους σημαίνει και απουσία της δημοκρατίας.

άρθρο του Πέτρου Βουρλή, πρώτη δημοσίευση: referendumsforgreece.wordpress.com
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Ελβετία: Κατά της επιβολής ανώτατου πλαφόν στους μισθούς οι πολίτες

Όχι στην επιβολή ανώτατου πλαφόν στους μισθούς ψήφισαν οι Ελβετοί.

Στο δημοψήφισμα της Κυριακής αντικείμενο ήταν η πρόταση, σύμφωνα με την οποία μια εταιρεία δεν θα μπορεί να δίνει μισθό ανώτερο από το 12πλάσιο του κατώτατου μισθού που η ίδια δίνει.

Την πρόταση στήριζαν οι Σοσιαλδημοκράτες, επειδή θεωρούσαν πως θα μείωνε την εισοδηματική ανισότητα.

Όμως, ήδη παραδέχθηκαν την ήττα τους, με βάση τα πρώτα αποτελέσματα.

Η πρόταση αφορούσε ουσιαστικά τους μισθούς που λαμβάνουν τα ανώτατα στελέχη των επιχειρήσεων.

Η ψαλίδα υψηλόμισθων και χαμηλόμισθων στην Ελβετία έχει ανοίξει πολύ τα τελευταία χρόνια.

Στο δημοψήφισμα υπήρχαν δύο ακόμη ερωτήματα:

1) Η παροχή περισσότερω φοροαπαλλαγών στις οικογένειες, που επιλέγουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους στο σπίτι και όχι σε παιδικούς σταθμούς.
2) Η αύξηση των διοδίων στις εθνικές οδούς.

Η πλειοψηφία των πολιτών ψήφισε εναντίον και των δύο αυτών προτάσεων.

Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Πανηγυρισμοί στο Ιράν οργή στο Ισραήλ μετά τη συμφωνία στη Γενεύη

Το διυλιστήριο λέει: Απόφαση υψίστης σημασίας, το μόνο που μένει είναι να δούμε εαν το Ισραήλ την αφήσει να υλοποιηθεί...

Οι Ιρανοί υποδέχτηκαν τον υπουργό Εξωτερικών της χώρας Μοχάμεντ Τζαβάντ Ζαρίφ σαν ήρωα.
Μετά την ιστορική συμφωνία της Γενεύης οι Ιρανοί πανηγυρίζουν στην προοπτική η χώρα τους να βγει από τη διεθνή απομόνωση.

Θερμές χειραψίες και εναγκαλισμοί σηματοδότησαν το αίσιο τέλος των μαραθώνιων διαπραγματεύσεων της Γενεύης για τα πυρηνικά της Τεχεράνης.

Οι υπουργοί Eξωτερικών των μεγάλων δυνάμεων και του Ιράν κατέληξαν σε μια ιστορική συμφωνία, που ανοίγει το δρόμο για την οριστική διευθέτηση της κρίσης.

Η Τεχεράνη συναίνεσε στον περιορισμό του πυρηνικού της προγράμματος, αρχικά για έξι μήνες, με αντάλλαγμα τη μερική άρση των οικονομικών κυρώσεων.

Στο επίκεντρο τέθηκαν οι επιμέρους πτυχές του κοινού σχεδίου δράσης.

«Τα κύρια στοιχεία της χαλάρωσης των κυρώσεων κρατούν σταθερές τις πωλήσεις του ιρανικού πετρελαίου και επιτρέπουν τον επαναπατρισμό 4,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων από αυτές τις πωλήσεις, που σε διαφορετική περίπτωση θα κατέληγαν σε έναν υπεράκτιο δεσμευμένο λογαριασμό», ανέφερε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι.

Το μεγαλύτερο ποσό από τα περίπου 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε συναλλαγματικά διαθέσιμα του Ιράν παραμένουν μη προσβάσιμα.

Η διεθνής κοινότητα δεσμεύεται να μην επιβάλλει νέες κυρώσεις όσο συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις και αναγνωρίζει το δικαίωμα του Ιράν να κατέχει πυρηνική ενέργεια αποκλειστικά για ειρηνικούς σκοπούς.

Από την πλευρά της, η Τεχεράνη δεσμεύεται να σταματήσει προσωρινά τον εμπλουτισμό ουρανίου πέραν του 5% και να μειώσει τα διαθέσιμα αποθέματα, με σκοπό να πείσει τη Δύση ότι δεν σκοπεύει να αποκτήσει πυρηνικό οπλοστάσιο.

Παράλληλα δέχεται να συνεργαστεί με τη Διεθνή Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας και να αναστείλει τις δραστηριότητες των πυρηνικών της εργοστασίων.

Η ενδιάμεση συμφωνία στοχεύει στην σταδιακή οικοδόμηση μέτρων εμπιστοσύνης ανάμεσα στη Δύση και το Ιράν.

Για την επιτήρηση των όρων της συμφωνίας θα συσταθεί κοινή επιτροπή, στην οποία θα συμμετέχουν μέλη της ομάδας 5+1 και του Ιράν.

Ισραήλ: «Ιστορικό λάθος» η συμφωνία της Γενεύης


Σε υψηλούς τόνους αντέδρασε το Ισραήλ στην ενδιάμεση συμφωνία της Γενεύης για τα πυρηνικά του Ιράν.

«Δεν δεσμευόμαστε από τις αποφάσεις και διατηρούμε το δικαίωμά να υπερασπιστούμε την εθνική μας ακεραιότητα», δήλωσε ενώπιον του υπουργικού συμβουλίου ο Μπένζαμιν Νετανιάχου.
«Αυτό που πέτυχαν στη Γενεύη δεν είναι μια ιστορική συμφωνία, είναι ένα ιστορικό λάθος. Σήμερα ο κόσμος έγινε πολύ πιο επικίνδυνος. Διότι το πιο επικίνδυνο καθεστώς στον κόσμο πραγματοποίησε ένα αποφασιστικό βήμα προς τη διατήρηση των πιο επικίνδυνων όπλων στον κόσμο», ανέφερε ο ισραηλινός πρωθυπουργός.

Το Τελ Αβίβ θεωρεί ότι η συμφωνία της Γενεύης και η χαλάρωση των οικονομικών κυρώσεων προσφέρει στην Τεχεράνη τον απαιτούμενο χρόνο για να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.
Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το Ισραήλ έχει διακηρύξει ότι θα απαντήσει με στρατιωτικό χτύπημα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Ιράν από το 2007 έχει αρχίσει μια σειρά δολοφονιών , στην οποία 5 Ιρανοί επιστήμονες που συσχετίζονταν με το πυρηνικό πρόγραμμα και ένας ειδικός στον κυβερνοπόλεμο έχουν δολοφονηθεί κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Οι Ιρανοί εικάζουν ότι πίσω από τις δολοφονίες κρύβονται η Ισραηλίτικες μυστικές υπηρεσίες.

Πληροφορίες από: euronews, sky news
Επιμέλεια: www.diulistirio.blogspot.gr
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

VIDEO - Όταν οι Έλληνες έφτιαχναν επιστήμες οι άλλοι ..... Το κινητο αυτόματο θέατρο του Ήρωνος(το αυτοκινούμενο κουκλοθέατρο των αρχαίων Ελλήνων)

το Διυλιστήριο λέει: Εγκαινιάζουμε μιά καινούργια σειρά άρθρων που σκοπο έχει να αναδείξη τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και τις τεχνικές που είχαν εφεύρει. Ελπίζουμε να το αγκαλιάσετε ....
Το αυτόματο του Ήρωνος χρονολογείται γύρω στο 1ο αιώνα π.Χ.
Ακριβής ανακατασκευή του «υπάγοντος» αυτόματου θεάτρου του Ήρωνος του Αλεξανδρέως στο οποίο παρουσιάζεται αυτόματα ο μύθος του Διονύσου.

Σκηνή 1η: Το κινητό θέατρο μεταβαίνει αυτόματα σε άλλη προγραμματισμένη θέση (εκτελώντας συνδυασμούς ευθύγραμμων και κυκλικών κινήσεων).

Σκηνή 2η : Φωτιά ανάβει στο βωμό μπροστά από το Διόνυσο. Από το θύρσο του Διονύσου αναβλύζει νερό και από το κύπελλό του χύνεται κρασί πάνω στο μικρό πάνθηρα.

Σκηνή 3η: Ο χώρος γύρω από τους τέσσερις κίονες της βάσης στεφανώνεται με λουλούδια. Ακούγεται ήχος τυμπάνων και κυμβάλων ενώ οι έξι Βάκχες κινούνται χορεύοντας γύρω από τον περίπτερο ναό.

Σκηνή 4η: Τα μουσικά όργανα παύουν και ο Διόνυσος στρέφεται προς την άλλη πλευρά του ναού. Μαζί του στρέφεται και η φτερωτή Νίκη της στέγης.

Σκηνή 5η : Φωτιά ανάβει στον έτερο βωμό του ναού. Και από το θύρσο του Διονύσου πάλι αναβλύζει νερό και από το κύπελό του χύνεται κρασί πάνω στο μικρό πάνθηρα.

Σκηνή 6η: Ακούγεται πάλι ήχος τυμπάνων και κυμβάλων ενώ οι έξι Βάκχες κινούνται αντίθετα χορεύοντας γύρω από το ναό.

Σκηνή 7η: Τα μουσικά όργανα παύουν και το κινητό θέατρο μεταβαίνει αυτόματα στην αρχική του θέση (με οπισθοπορεία εκτελώντας συνδυασμούς ευθύγραμμων και κυκλικών κινήσεων).

Όλα αυτά γίνονται μόνα τους με τη κίνηση δεκάδων μέτρων σοφά χρονισμένων νημάτων που έλκονται από τη δύναμη ενός μολύβδινου βάρους που πέφτει ισοταχώς σε μια κλεψύδρα με κεχρί. Με τη δεξιόστροφη, την ελεύθερη και αριστερόστροφη περιέλιξη των νημάτων σε άξονες και τύμπανα επιτυγχάνονται αντίστοιχα: α) η εμπροσθοπορεία (ευθύγραμμη ή καμπύλη) του αυτομάτου και οι δεξιόστροφες περιστροφές των μηχανισμών, β) η ηρεμία και γ) η οπισθοπορεία (ευθύγραμμη ή καμπύλη) και οι αριστερόστροφες περιστροφές των μηχανισμών. Για την έναρξη της παράστασης αρκεί να τραβηχτεί το σκοινί στο εμπρόσθιο πλαϊνό της βάσης.
 

Πηγή
http://diulistirio.blogspot.gr/
 
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

ATTIKON: 1η Νοέμβρη σταμάτησε ο σχεδιασμός θεραπειών για καρκινοπαθείς

Εκτός λειτουργίας τα ειδικά μηχανήματα - Εκατοντάδες νέες διαγνώσεις «στοιβάζονται» σε λίστες αναμονής

Από 1η Νοέμβρη το νοσοκομείο «Αττικόν» δεν δέχεται νέους καρκινοπαθείς, επειδή έχει σταματήσει ο σχεδιασμός θεραπειών και η εξομοίωση ακτινοθεραπείας, λόγω παλαιότητας των συστημάτων.

Το διάστημα αυτό των 24 ημερών, οι νέες διαγνώσεις στέλνονται σε άλλα δημόσια νοσοκομεία, όπου όμως υπάρχουν μεγάλες λίστες αναμονής, ενώ και εκεί αντίστοιχα μηχανήματα βγαίνουν εκτός λειτουργίας λόγω παλαιότητας. Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι ότι την περασμένη εβδομάδα δεν λειτουργούσαν τα συστήματα σχεδιασμού θεραπειών στα νοσοκομεία «Άγιος Σάββας» και «Αρεταίειο».

Αποτέλεσμα είναι οι λίστες αναμονής να επιβαρύνονται με εκατοντάδες ασθενείς που είναι σε μεγάλη ανάγκη, αφού -όπως τονίζουν γιατροί και ακτινοθεραπευτές- η θεραπεία των καρκινοπαθών πρέπει να γίνεται σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και να ξεκινάει χωρίς καθυστέρηση, διαφορετικά κινδυνεύει η ζωή τους και μειώνεται το προσδόκιμο ζωής. Ενδεικτικό του μεγέθους του προβλήματος είναι ότι κάθε μήνα στο «Αττικόν» διαγιγνώσκονται με καρκίνο περίπου 200 ασθενείς.

Ο υπεύθυνος αναπληρωτής καθηγητής της Μονάδας Ακτινοφυσικής είχε προειδοποιήσει εγγράφως από τις 23 Σεπτεμβρίου για το πρόβλημα, που επρόκειτο να χτυπήσει την πόρτα την 1η Νοεμβρίου. «Η Μονάδα Ιατρικής Φυσικής του Β' εργαστηρίου ακτινολογίας της Ιατρικής Σχολής δεν μπορεί να συνεχίσει το σχεδιασμό θεραπειών ασθενών μετά την 1η Νοεμβρίου 2013, λόγω ακαταλληλότητας των συστημάτων εξομοίωσης και σχεδιασμού (...) Λόγω των προβλημάτων που αναλύσαμε και παρουσιάζονται στην πραγματοποίηση εξομοίωσης και σχεδιασμού πλάνων θεραπείας, οι θεραπείες είναι επισφαλείς. Θεωρούμε ότι για την ασφάλεια όλων, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε με τον ίδιο τρόπο και θα πρέπει να αναμένουμε τα νέα συστήματα».

Παρόλο που ο σχετικός μειοδοτικός διαγωνισμός για την προμήθεια των νέων συστημάτων έχει ολοκληρωθεί, σημειώθηκαν μεγάλες καθυστερήσεις στην υλοποίηση των αγορών. Σύμφωνα, πάντως με τον υποδιοικητή του νοσοκομείου, το νέο σύστημα αναμένεται να λειτουργήσει στην αρχή της εβδομάδας και να ξεκινήσουν νέοι σχεδιασμοί θεραπειών. Η καθυστέρηση αυτή, όμως, φόρτωσε τις λίστες αναμονής άλλων νοσοκομείων και έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή εκατοντάδων καρκινοπαθών.

Το φαύλο κύκλο στον οποίο έχει μπει η δημόσια υγεία κάνει φανερό μία ακόμα πλευρά: τα νέα συστήματα κοστίζουν περίπου 600.000 ευρώ, ποσό που θα δεσμευτεί από τον προϋπολογισμό του «Αττικόν» για το 2014. Επομένως, είναι πολύ πιθανόν ότι αυτά τα χρήματα θα λείψουν τον επόμενο χρόνο και θα δημιουργήσουν νέα κενά στην ασφαλή λειτουργία του νοσοκομείου.
 
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Ο μισθολογικός χάρτης της Ευρώπης -Από τους πλέον χαμηλά αμειβόμενους οι Ελληνες

Μαζι με την Πορτογαλία και την Πολωνία η χώρας μας κατατάσσεται στις χώρες με τους πιο χαμηλούς κατώτατους μισθούς όπως προκύπτει από το σχετικό αναλυτικό πίνακα της εφημερίδας Le Monde που κατάρτισε με αφορμή την απόφαση της Γερμανίας για θέσπιση μηνιαίου κατώτατου μισθού.

«Ο όμιλος των επτά κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης που δεν έχουν υιοθετήσει το θεσμό του κατώτατου μισθού πρόκειται να χάσει ένα διακεκριμένο μέλος, τη Γερμανία», σημειώνει η «Le Monde» σε δημοσιεύμά της την Παρασκευή μια μέρα αφότου η Γερμανίδα καγκελάριος εξήγγειλε ότι και η δική της χώρα θα θεσπίσει όριο κατώτατου μισθού.. Για την ώρα οι 21 από τις 28 χώρες-μέλη της ΕΕ έχουν θεσπίσει κατώτατο μισθό. Οι επτά χώρες που δεν έχουν θεσπίσει είναι η Γερμανία, η Δανία, η Φινλανδία, η Σουηδία, η Αυστρία, η Ιταλία και η Κύπρος.

Από τον πανευρωπαϊκό μισθολογικό πίνακα που δημοσιεύει η «Le Monde», προκύπτει ότι οι διαφορές στους κατώτατους μηνιαίους μισθούς από χώρα σε χώρα της ΕΕ είναι τεράστιες καθώς oι κατώτατοι μισθοί έχουν ως εξής:
Λουξεμβούργο 1.874 ευρώ
Βέλγιο 1.502 ευρώ
Ολλανδία 1.478 ευρώ
Ιρλανδία 1.462 ευρώ
Γαλλία 1.430 ευρώ
Βρετανία 1.190 ευρώ
Ισπανία 645 ευρώ
Ελλάδα 586 ευρώ
Πορτογαλία 485 ευρώ
Πολωνία 383 ευρώ
Βουλγαρία 159 ευρώ

Παρατηρούμε λοιπόν ότι η Βουλγαρία με μόλις 159 ευρώ το μήνα, είναι η χώρα με τον χαμηλότερο κατώτατο μισθό, ενώ το Λουξεμβούργο με 1.874 ευρώ είναι η χώρα με τον υψηλότερο κατώτατο μισθό.

Τα 159 ευρώ στη Βουλγαρία, όμως, επειδή το κόστος ζωής είναι χαμηλό, έχουν ουσιαστικά αγοραστική δύναμη 324 ευρώ, ενώ από την άλλη πλευρά τα 1.874 ευρώ που λαμβάνει ο χαμηλόμισθος Λουξεμβούργιος αντιστοιχούν ουσιαστικά σε 1.539 ευρώ, διότι στη χώρα του η ζωή είναι πανάκριβη.

Οσον αφορά το μισθό στην Ελλάδα πρέπει να διευκρινιστεί ότι η Εurostat αναφέρει ως κατώτατο μισθό τα 684 ευρώ (η αγοραστική αξία του οποίου, όπως αναφέρει η επίσημη Στατιστική Υπηρεσία της ΕΕ, αντιστοιχεί σε 736 ευρώ) καθώς για να βρει το ποσό που λαμβάνει ο κατώτατα αμοιβόμενος Ελληνας εργαζόμενος μηνιαίως υπολογίζει και τους δύο μισθούς που λαμβάνει κατά τη διάρκεια του έτους ως δώρο. Ετσι πολλαπλασιάζει τον κατώτατο μισθό επί 14 και διαιρεί διά 12, προκειμένου να τους υπολογίσει επί δωδεκαμήνου βάσεως.

Στον χάρτη της η Le Monde περιλαμβάνει και τον κατώτατο μισθό της Τουρκίας παρότι δεν είναι μέλος της ΕΕ. Οπως προκύπτει ο κατώτατα αμειβόμενος εργαζόμενος στην Τουρκία λαμβάνει 405 ευρώ.

Συνοπτικά, στο κλαμπ των χωρών όπου ο κατώτατος μισθός είναι άνω των 1.000 ευρώ ανήκουν οι εξής χώρες: Λουξεμβούργο, Ολανδία, Βέλγιο, Γαλλία, Ιρλανδία, Μεγάλη Βρετανία . Στο κλαμπ των χωρών όπου ο κατώτατος μισθός κυμαίνεται μεταξύ 500 και 1.000 ευρώ ανήκουν η Ισπανία, η Σλοβενία, η Ελλάδα και η Πορτογαλία. Κάτω από 500 ευρώ είναι ο κατώτατος μισθός στις εξής χώρες: Πολωνία, Εσθονία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Κροατία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Λετονία, Λιθουανία και Τσεχία.

Σημειώνεται ότι στον πίνακα ο πρώτος αριθμός που αναγράφεται είναι ο κατώτατος μηνιαίος μισθός σε κάθε χώρα (συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, που δεν μετέχει στην ΕΕ) και μετά την κάθετο αναγράφεται πιο αχνά ο μισθός ανάλογα με την αγοραστική δύναμη των πολιτών σε κάθε χώρα.

Πηγή
http://diulistirio.blogspot.gr/ 
Διαβάστε περισσότερα.... »
....