Διυλιστήριο: 03/23/14
ροη αναρτησεων

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Ιησούς Χριστός, υπήρξε ή όχι;

«Και ο Συμεών τους ευλόγησε και είπε στη Μαριάμ την μητέρα του, Αυτός θα είναι σημείο αντιλεγόμενο»
Κατά Λουκά Ευαγγέλιο κεφάλαιο 2, στίχος 34.

Η προφητεία του δίκαιου Συμεών επαληθεύτηκε μέχρι κεραίας, καθώς το πρόσωπο του Ιησού αμφισβητήθηκε όσο κανένα άλλο στην ανθρώπινη Ιστορία, και η αμφισβήτηση αυτή φτάνει μέχρι τις μέρες μας.
Άλλοι αμφισβήτησαν την θεϊκότητά του και όχι ολίγοι την ύπαρξή του ως ιστορικού προσώπου.
Έτσι ο Γάλλος Ντυμπουά θεώρησε πως ο Χριστός ήταν ο ήλιος και οι 12 μαθητές του τα 12 ζώδια.
Ο Ντέιβιντ Στράους αρνήθηκε την ιστορικότητά του. 
Και ο πατέρας της ψυχανάλυσης Φρόϋντ, υποστήριζε πως ο Ιησούς εκφράζει την προσπάθεια του ανθρώπου να απελευθερωθεί από το σύνδρομο του «σαδιστή πατέρα», δηλαδή του αυστηρού Θεού της Παλαιάς Διαθήκης.
Όλα καλά και άγια αυτά που υποστηρίζουν οι προαναφερθέντες και δεν έχουμε κανένα λόγο να διαφωνήσουμε μαζί τους. Όμως, εκείνες που θα διαφωνήσουν μαζί τους είναι οι ιστορικές μαρτυρίες για την ύπαρξη του Χριστού. Ας τις δούμε λοιπόν.



Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΙΩΣΗΠΟΥ

Ο Φλάβιος Ιώσηπος (37 μ.Χ. – αρχές Β΄ αιώνα μ.Χ ) – σχεδόν συγχρόνος του Χριστού – είναι ο πρώτος και αρχαιότερος μη Χριστιανός συγγραφέας που κάνει μνεία για τον Χριστό.
Στο έργο του «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία», που είναι μια διήγηση της Ιουδαϊκής Ιστορίας από την δημιουργία του κόσμου μέχρι των ημερών του, γράφει για το Χριστό τα εξής:

«Εκείνη την εποχή περίπου έζησε ο Ιησούς, ένας σοφός άνθρωπος αν μπορεί κανείς να τον χαρακτηρίσει σαν άνθρωπο˙ γιατί ήταν κάποιος που έκανε εκπληκτικά κατορθώματα και ήταν δάσκαλος των ανθρώπων που διψάνε για καινοτομίες˙ κέρδισε πολλούς από τους Ιουδαίους και πολλούς από τους Έλληνες. Αυτός ήταν ο Χριστός. Όταν ο Πιλάτος, μετά από μια καταδίκη που του απήγγειλαν οι αρχηγοί μας, τον καταδίκασε σε σταύρωση, εκείνοι που τον είχαν αγαπήσει από την αρχή δεν έπαψαν να είναι δεμένοι μαζί του. Την Τρίτη ημέρα τους παρουσιάστηκε ξαναζωντανεμένος, γιατί οι ιεροί προφήτες είχαν προβλέψει αυτό το γεγονός και μυριάδες άλλα θαύματα σχετικά με το άτομό του και η φυλή των Χριστιανών, που πήρε το όνομά της από εκείνον, δεν έχει εξαφανιστεί μέχρι σήμερα».
Ιώσηπος, Ιουδαϊκή Αρχαιολογία XVIII 3,3.

Όμως για την γνησιότητα του παραπάνω χωρίου, εγέρθηκαν αμφιβολίες, επειδή η φράση που χρησιμοποιεί ο Ιώσηπος Αυτός ήταν ο Χριστός, φανερώνει πως πίστευε στην μεσσιανική ιδιότητα του Ιησού, πράγμα που είναι αναληθές. Επειδή γνωρίζουμε από τον Ωριγένη πως ο Ιώσηπος δεν πίστευε στον Χριστό. Στο έργο του «Κατά Κέλσου» Α΄, XLVII,25 γράφει:«Αυτός δε (ο Ιώσηπος) αν και βεβαίως δεν πίστευε τον Ιησού ως Χριστό …».Εξαιτίας λοιπόν αυτού του γεγονότος πολλοί υποστήριξαν, πως το χωρίο αυτό του Ιώσηπου είναι νόθο και οφείλεται σε Χριστιανική παρεμβολή, και δεν διστάζουν κάποιοι από αυτούς να «δείξουν» προς τον Ευσέβιο Καισαρείας, επειδή είναι ο πρώτος από τους Εκκλησιαστικούς συγγραφείς ο οποίος μνημονεύει το χωρίο αυτό, στο έργο του«Εκκλησιαστική Ιστορία» I, 11. 
Όλοι αυτοί όμως που αρνούνται τη γνησιότητα του χωρίου αυτού, αν το κάνουν από εμπάθεια έχει καλώς, ειδάλλως αποδεικνύουν την άγνοια και την ασχετοσύνη τους, επειδή λογαριάζουν «χωρίς τον ξενοδόχο».
Και ο «ξενοδόχος» στην προκειμένη περίπτωση είναι πάλι ο Ιώσηπος. Διότι σε άλλα σημεία της «Ιουδαϊκής Αρχαιολογίας» κάνει μνεία δύο γνωστών προσώπων της Εκκλησίας, δύο «στύλων» πραγματικών του Χριστιανισμού, επικυρώνοντας μέχρι κεραίας όχι μόνο τα Ευαγγέλια αλλά και την ιστορική ύπαρξη του Ιησού, μέσω του αμφισβητούμενου χωρίου.
Τα πρόσωπα αυτά είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και ο μαρτυρικός του θάνατος από τον Ηρώδη και ο Ιάκωβος ο επικαλούμενος «αδελφόθεος» πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων.
Για τον Ιωάννη το Βαπτιστή κάνει μνεία στην «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» XVIII 5,2 μιλάει για την ενάρετη ζωή του, για το βάπτισμά του στους ανθρώπους και για άλλα που μας είναι γνωστά από τις Ευαγγελικές περικοπές. Επειδή το χωρίο αυτό είναι μεγάλο θα αναφέρομαι μόνο την αρχή και το τέλος του:
«Σε ορισμένους όμως Ιουδαίους η καταστροφή του στρατού του Ηρώδη φάνηκε ως θεία δίκη, ή τουλάχιστον δίκαιη εκδίκηση, εξαιτίας της ποινής που είχε επιβάλει στον Ιωάννη, τον αποκαλούμενο Βαπτιστή … Έτσι, ο Ιωάννης, εξαιτίας των υποψιών του Ηρώδη, μεταφέρθηκε δέσμιος στον Μαχαιρούντα, το φρούριο που αναφέραμε προηγουμένως και εκεί εκτελέστηκε»
Ιώσηπος, Ιουδαϊκή Αρχαιολογία XVIII 5,2. 

Για τον Ιάκωβο τον επικαλούμενο «αδελφόθεο», ο οποίος υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες μορφές της πρώτης Χριστιανικής κοινότητας των Ιεροσολύμων, η καθολική επιστολή του άλλωστε αποτελεί ένα από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης, αναφέρεται ο Ιώσηπος στην «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» του XX 9,1. Εκεί μιλάει για την καταδίκη του και τον θάνατό του δια λιθοβολισμού:
«Έχοντας τέτοιο χαρακτήρα, ο Άνανος θεωρώντας την ευκαιρία εξαιρετική, τώρα που ο Φήστος είχε πεθάνει και ο Αλβίνος βρισκόταν ακόμα καθ’ οδόν, συγκάλεσε συμβούλιο κριτών και έφερε ενώπιον του τον αδελφό του Ιησού του λεγόμενου Χριστού Ιάκωβο και μερικούς άλλους. Τους κατηγόρησε ότι είχαν παραβιάσει τον νόμο και τους παρέδωσε για λιθοβολισμό».
 Ιώσηπος, Ιουδαϊκή Αρχαιολογία XX 9,1. 

Τα δύο παραπάνω αδιαμφισβήτητα χωρία του Ιώσηπου, έχουν οδηγήσει τους μελετητές, πως το χωρίο του Ιώσηπου που αναφέρεται στο Χριστό έχει υποστεί ορισμένες αλλοιώσεις από κάποιο Χριστιανό αντιγραφέα. Είναι αυτές που τις έχουμε επισημάνει με λαδί χρώμα και πλάγια γραμματοσειρά.Όμως κανένας από τους μελετητές δεν απορρίπτει ως νόθο το χωρίο αυτό, αλλά δέχονται την γνησιότητά του σε συνδυασμό με τα χωρία που μιλούν για τον Ιωάννη το Βαπτιστή και τον Ιάκωβο τον «αδελφόθεο».



ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΒΡΑΪΚΟ ΤΑΛΜΟΥΔ 

Το Ταλμούδ είναι η συλλογή της εβραϊκής θρησκευτικής παράδοσης που γράφτηκε μετά την Παλαιά Διαθήκη μεταξύ της εποχής που ζούσε ο Χριστός μέχρι τον Ε' αιώνα.
Οι αφηγήσεις αυτές έχουν μεγάλη σημασία γιατί αναφέρονται στα τέλη του πρώτου και τις αρχές του δεύτερου αιώνα:
"Ιησούς Χριστός", ψηφιδωτό. Βρίσκεται στον Ιερό Ναό 
του Αγίου Σπυρίδωνα Αιγάλεω.Έργο του Λαμιώτικου 
ζεύγους καλλιτεχνών,αγιογράφων, ψηφιδοτοποιών και
συντηρητών Θεόδωρου και Ένζας Μώρη
«Έχει διδαχθεί: Την παραμονή του Πάσχα κρέμασαν τον Γιεσού… επειδή έκανε μάγια και γοήτευε και παρέσυρε το Ισραήλ…

Συνέβη στο ραβίνο Ελαζάρ μπεν Νταμάχ, που τον δάγκωσε ένα φίδι, να έρθει να τον θεραπεύσει ο Ιακώβ, ένας άνθρωπος από το Κεφάρ Σομά στο όνομα του Γιεσού(α) μπεν Παντέρα …

Κάποτε περπατούσα στον επάνω δρόμο της Σεφωρίδας, και βρήκαένα από τους μαθητές του Γιεσού του Ναζωραίου, ονόματι Ιακώβ, έναν άνθρωπο από το Κεφάρ Σεχάνια …»

Το Ταλμούδ επίσης μιλάει και για κάποιο δικαστή – Χριστιανό προφανώς – ο οποίος έδειξε στον Γαμαλιήλ Β΄ που είχε διαμάχη με την αδελφή του για την πατρική κληρονομιά το χωρίο του Ματθαίου, ότι ο Χριστός «ουκ ήλθε καταλύσαι το νόμο, αλλά πληρώσαι».
Υπάρχει όμως για τον Χριστό και η εχθρική Ιουδαϊκή παράδοση, που προσπαθεί να τον διασύρει και να τον εξευτελίσει.
Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοση αυτή, γεννήθηκε όχι από νόμιμο γάμο αλλά πορνεία. Το όνομα του πατέρα του ήταν Πάνθηρας και ήταν Ρωμαίος στρατιώτης. Η μητέρα του, η οποία αποκαλείται άλλοτε Μύριαμ και άλλοτε Στάντα ήταν κομμώτρια.
Μνημονεύεται επίσης και η συνδιάλεξη του δωδεκαετούς Ιησού στο Ναό με τους πρεσβυτέρους, αλλά ως πράξη υπερβολικά ασεβή προς αυτούς.
Επίσης κατά το Ταλμούδ ο Χριστός έμαθε τη μαγεία του στην Αίγυπτο, κοντά στο δάσκαλό του ραβίνο Τζοσουά και έτσι έγινε μάγος, διαφθορέας και γόης των Ισραηλιτών.



ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΕΘΝΙΚΩΝ (ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΩΝ) ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ 

Ένα από τα κλασσικά επιχειρήματα των αρνητών της ιστορικής ύπαρξης του Χριστού είναι και το πώς δεν ασχολήθηκαν οι σύγχρονοι του Εθνικοί (ειδωλολάτρες) ιστορικοί με αυτόν.
Μεγαλύτερο επιχείρημα άγνοιας, αφέλειας και ασχετοσύνης από αυτό δεν υπάρχει. Γιατί ο Χριστός και ο Χριστιανισμός για πάνω από 50 χρόνια ήταν παντελώς άγνωστοι στις ευρείες λαϊκές μάζες των λαών της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ποιος έμαθε πότε και που γεννήθηκε ο Χριστός; Μια χούφτα βοσκών σε ένα απόμερο μέρος της αχανούς αυτής Αυτοκρατορίας. Και ο βασιλιάς Ηρώδης άκουσε αόριστα για κάποιο βασιλιά που γεννήθηκε και για να εξασφαλίσει το θρόνο του έστειλε τους στρατιώτες του στην απόμακρη αυτή περιοχή για να σφάξουν μερικά νήπια, για να έχει το κεφάλι του ήσυχο.
Και μετά λήθη για τριάντα χρόνια μέχρι την δημόσια δράση του Χριστού, η οποία βέβαια αφορούσε μόνο την περιοχή της Παλαιστίνης. Όπως αφορούσε την ίδια περιοχή για ακόμα 20 χρόνια, μέχρι την Αποστολική Σύνοδο στα τέλη του Ε΄ μ.Χ., όταν αποφασίστηκε ο Χριστιανισμός να σπάσει τα στενά Ιουδαϊκά όρια να ανοίξει τα φτερά του προς τον Εθνικό κόσμο και να πάψει να είναι μια Ιουδαϊκή αίρεση.
Ποιος λοιπόν και γιατί να ασχοληθεί με μία ακόμη αίρεση του Ιουδαϊσμού;
Ενδεικτικό των όσων λέμε, είναι και το εξής. Πως μόνο στα μισά προς τα τέλη του Β΄ αιώνα μ.Χ., αντιλαμβάνονται την απειλή του Χριστιανισμού και αναπτύσσουν την πολεμική εναντίον του τα «βαριά» ονόματα της Εθνικής διανόησης Κέλσος, Λουκιανός, Νουμήνιος κ.λ.π.
Παρόλα αυτά μαρτυρίες έστω και απλές αναφορές έχουμε από Εθνικούς συγγραφείς για το Χριστό και τον Χριστιανισμό που επιβεβαιώνουν την ιστορική ύπαρξη του Χριστού και μάλιστα σε πρώιμη σχετικά περίοδο, στις αρχές του Β΄ αιώνα μ.Χ.
Ξεκινάμε με τη μαρτυρία του Ρωμαίου ιστορικού Τάκιτου. Στο έργο του «Annales» (Χρονικά) που δημοσίευσε το 115 – 117 μ.Χ., ασχολείται με τα γεγονότα της βασιλείας των αυτοκρατόρων Τιβέριου, Καλιγούλα, Κλαύδιου και Νέρωνα.
Αναφερόμενος στο Νέρωνα, μιλάει για την πυρκαγιά της Ρώμης που έβαλε ο ίδιος και κατηγόρησε τους Χριστιανούς, εξαπολύοντας διωγμό εναντίον τους το 64 μ.Χ.
Αναφέρεται δηλαδή σε γεγονότα που συνέβησαν μόλις τριάντα χρόνια μετά το θάνατο του Χριστού:
« Η κοινή γνώμη κατηγορούσε τον Νέρωνα σαν αυτουργό της πυρκαγιάς. Για να ησυχάσει αυτούς τους θρύλους ο Νέρωνας υπέδειξε άλλους ενόχους και επέβαλε πρωτοφανείς και μετά από πολλή σκέψη επινοημένες ποινές σ’ εκείνους, τους οποίους για τα βδελυρά τους κρυφά έργα μισούσαν και καλούσαν κοινά Χριστιανούς. Δημιουργός αυτού του ονόματος υπήρξε ο Χριστός, ο οποίος επί της αυτοκρατορίας του Τιβέριου από τον πραίτορα Πόντιο Πιλάτο παραδόθηκε σε τιμωρία». 
Τάκιτος Annales XV, 38,44.

Σύγχρονος σχεδόν με τον Τάκιτο υπήρξε ο Σουετώνιος, που έγραψε μεταξύ των ετών 110 – 120 μ.Χ. για 12 αυτοκράτορες, δηλαδή από τον Αύγουστο μέχρι τον Δομητιανό. Αναφέρει πως σημειώθηκε μεγάλη αναταραχή μεταξύ των Ιουδαίων εξαιτίας του Χριστού και γι’ αυτό το λόγο ο αυτοκράτορας Κλαύδιος τους έδιωξε από τη Ρώμη. Πρόκειται δηλαδή για γεγονός που συνέβει μόλις είκοσι χρόνια μετά το δράμα του Γολγοθά!
«Judaeos impulsore Chresto assidue tumultuantes Romae expulsit»
ήτοι «Εξόρισε από τη Ρώμη τους Ιουδαίους, επειδή βρίσκονταν σε συνεχή αναταραχή, υποκινούμενοι από το Χρεστό».
 Σουετώνιος, Βίος Κλαύδιου XXV, 4 

Εξαιτίας της λέξης Χρεστός, πολλοί αμφισβήτησαν πως ο Σουετώνιος εννοεί το Χριστό. Όμως αν επρόκειτο για άγνωστο πρόσωπο ο Σουετώνιος θα έβαζε μπροστά την αόριστο αντωνυμία κάποιος (Chresto quondam).
Άρα πρόκειται για γνωστό πρόσωπο και στον Σουετώνιο και στους αναγνώστες του.
Δεν πρέπει επίσης να διαφύγει της προσοχής μας πως τον τύπο Chresto, χρησιμοποιεί και ο Χριστιανός απολογητής Τερτυλλιανός στην «Απολογία» του στο κεφάλαιο III (3)!
Άξια μνείας επίσης και ένα «διαμάντι» πραγματικό για τον Χριστιανισμό, είναι η επιστολή που έστειλε ο έπαρχος της Βιθυνίας Πλίνιος ο νεώτερος προς τον αυτοκράτορα Τραϊανό το 112 μ.Χ., ζητώντας του οδηγίες για την συμπεριφορά του απέναντι στους Χριστιανούς.
Ήταν συνήθεια τότε των επάρχων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας να στέλνουν επιστολές στους αυτοκράτορες της Ρώμης, εκθέτοντας τα πεπραγμένα τους στις επαρχίες ή να τους ζητήσουν συμβουλές.
Ονομάσαμε την επιστολή του Πλίνιου «διαμάντι» γιατί εκτός του ότι μαρτυρεί την ιστορικότητα του Χριστού, δίνει και πολλές αξιόλογες πληροφορίες για τον Χριστιανισμό και τους Χριστιανούς σε μια πρώιμη πραγματικά περίοδο. Και όλα αυτά μαρτυρούνται από μία μη Χριστιανική πηγή.
Έτσι διαβάζουμε για την μεγάλη εξάπλωσή του Χριστιανισμού, την αποδοχή του από όλες τις κοινωνικές τάξεις και φύλλα, την τέλεση της Θείας Λειτουργίας την ημέρα της Κυριακής και πολλά άλλα και ενδιαφέροντα στοιχεία.
Επειδή το μήκος της επιστολής είναι αρκετά μακρύ εμείς θα περιοριστούμε στο σημείο εκείνο που μιλάει μόνο για το Χριστό:
«Διαβεβαίωναν ότι όλη η αμαρτία τους ή η πλάνη τους ήταν η ακόλουθη: Σε ορισμένη μέρα πριν από την ανατολή του ήλιου συμμαζεύονταν κανονικά, έψελναν ύμνο στο Χριστό σαν σε Θεόο καθένας χωριστά με την σειρά του» 
Πλίνιος, Επιστολή X, XCVI.

Δεν θάπρεπε επίσης να προσπεράσουμε την μαρτυρία των Εθνικών συγγραφέων του δεύτερου αιώνα, οι οποίοι ναι μεν επικρίνουν τον Χριστό και τον ειρωνεύονται, κατ’ ουδένα όμως τρόπο δεν αμφισβητούν την ύπαρξή του και την ιστορικότητά του.Έτσι ο εκλεκτικός Πλατωνικός φιλόσοφος Κέλσος στο έργο του «Αληθής Λόγος» που έγραψε το 178 μ.Χ. αναφέρει:
«Ας αναφερθώ πρώτα στο ζήτημα του Ιησού, που πρωτοδίδαξε μόλις πριν λίγα χρόνια και που θεωρείται από τους Χριστιανούς υιός του Θεού» 
Κέλσος, Αληθής Λόγος, σελ. 29, Εκδόσεις θύραθεν Επιλογή.

Και λίγο πιο κάτω υιοθετώντας τις συκοφαντίες των Ιουδαίων γράφει:
«Η γέννηση του Ιησού από μια παρθένο είναι δική του επινόηση, για να συγκαλύψει την πραγματική καταγωγή του: γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της Ιουδαίας από μια ντόπια, άπορη χειρώνακτα που ο άντρα της, ένας μαραγκός, την έδιωξε από το σπίτι σαν έμαθε ότι τον απατούσε μ’ έναν στρατιώτη που τον έλεγαν Πάνθηρα. Και διωγμένη και ταπεινωμένη περιπλανήθηκε και γέννησε κρυφά. Ο ίδιος επειδή ήταν φτωχός, πήγε να δουλέψει εργάτης στην Αίγυπτο όπου έμαθε μερικά από τα τεχνάσματα για τα οποία περηφανεύονται οι Αιγύπτιοι, και με τη βοήθεια αυτών των τεχνασμάτων, όταν ξαναγύρισε ανακήρυξε τον εαυτό του Θεό» 
Κέλσος, Αληθής Λόγος, σελ. 33, Εκδόσεις θύραθεν Επιλογή.



Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ 

Ο Ιουστίνος ο οποίος υπήρξε απολογητής του Χριστιανισμού, μας δίδει ένα πολύ σοβαρό στοιχείο για την ιστορική ύπαρξη του Χριστού. Στην Α΄ Απολογία του την οποία απευθύνει περί το 147 μ.Χ. στον αυτοκράτορα Αντωνίνο τον Ευσεβή τους θετούς του υιούς την σύγκλητο και το δήμο της Ρώμης, μιλάει για επίσημες εκθέσεις που υπήρχαν στην Ρώμη του Πόντιου Πιλάτου και αναφέρονται στη ζωή και τη σταύρωση του Χριστού. Οι Εκθέσεις αυτές οι οποίες ονομάζονταν «Acta Pilati» (Πράξεις Πιλάτου) ήταν υπαρκτές, γιατί ο Ιουστίνος δεν μπορούσε να ψεύδεται, αφού ο Αντωνίνος και οι λοιποί θα μπορούσαν πολύ εύκολα να διαπιστώσουν αν αληθεύουν οι ισχυρισμοί του Ιουστίνου ή όχι.
Αξίζει εδώ να διευκρινίσουμε πως τα κείμενα που είχε υπόψη του ο Ιουστίνος, δεν έχουν σχέση με τις σωζόμενες απόκρυφες «Πράξεις του Πιλάτου» που είναι μεταγενέστερες – γράφτηκαν στις αρχές του Ε΄ αιώνα – και πιθανόν να είχαν ως βάση τα κείμενα που είχε υπόψη του ο Ιουστίνος.
Αλλά ας δούμε τις τόσο σοβαρές μαρτυρίες για την ιστορικότητα του Χριστού, από την Α΄ Απολογία του Ιουστίνου.
Η πρώτη αναφέρεται στα διαδραματισθέντα κατά την σταύρωση του Χριστού:
« Και μετά τη σταύρωση αυτού «έβαλαν κλήρο στον ιματισμό του και διαμοίρασαν τα ιμάτιά του οι σταυρώσαντες αυτόν». Και ότι αυτά πραγματοποιήθηκαν, μπορείτε να τα μάθετε από τις πράξεις που έγιναν επί Ποντίου Πιλάτου»
 Ιουστίνος Α΄ Απολογία 36, 8 –10.

Η δεύτερη μιλάει για τα θαύματα που πραγματοποίησε ο Χριστός:
«Περί του ότι προφητεύθη πως ο Χριστός μας θα θεραπεύσει όλες τις αρρώστιες και θα αναστήσει νεκρούς, ακούστε αυτά που έχουν ειπωθεί … Και ότι τα πραγματοποίησε αυτά,μπορείτε να τα μάθετε από τις πράξεις που έγιναν επί Ποντίου Πιλάτου»
Ιουστίνος Α΄ Απολογία 48, 1 – 4.

Βιβλιογραφία.
Ιώσηπος, Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Εκδόσεις Κάκτος
Απολογηταί Ιουστίνος, Εκδόσεις Γρηγόριος Παλαμάς
Κέλσος, Αληθής Λόγος, Εκδόσεις θύραθεν Επιλογή
Σουητώνιος, Εκδόσεις Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης
Ian Wilson, Οι Μαρτυρίες, Εκδόσεις Κονιδάρη

Travers Herford, Christianity in Talmud and Midrash 
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Τι χρειάζεται μια λαϊκή εξέγερση για να είναι επιτυχημένη;

Οι "σκοτεινές" δυνάμεις που κινούνται πίσω και πάνω από τις κυβερνήσεις των μεγάλων σημερινών κρατών (ΗΠΑ, Αγγλία, Γερμανία κτλ) διαθέτουν στρατιές από έτοιμους εκπαιδευμενούς εγκληματίες που τους εγκαθιστούν σε κάθε κράτος που έχει ανεπιθυμητους (στους επικυρίαρχους) ηγέτες, με σκοπό την ανατροπή και την παραδειγματική τιμωρία των(βλ. Σερβία, Ιρακ, Λιβυή κτλ). Συνεπως στην Ουκρανία η ίδια διαδικασία έλαβε χώρα και τώρα, και εξαρτάται από τους Ρώσους πως θα εξελιχθούν τα γεγονότα. Ωστόσο η Ρωσία αιφνιδιάστηκε και παρα την διαφαινόμενη επικράτηση στην Κριμαία έχασε την ουκρανία μέσα απο τα χέρια της.

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ πρέπει να το κατανοήσουμε καλά πως είναι σχεδόν ακατόρθωτο λαός μη οργανωμένος να μπορέσει να εξεγερθεί με επιτυχία. Αφού είναι αδύνατον να συνενοηθεί κάτω από μία αποδεκτή από όλους ηγεσία, και για αυτο δεν έχει υπάρξει καμία επιτυχής εξέγεση για παράδειγμα, στην Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία κτλ. που ενώ συντρέχουν οι λόγοι παρ΄ολα αυτά φύλλο δεν "κουνιέται" καν.

Για τις υπόλοιπες επιτυχείς εξεγέρσεις που είδαμε τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς και τους φόνους των ηγετών τους, ήταν επιτυχεις απλά και μόνο γιατι ήταν και επιθυμητές στους πλανητικούς μαφιόζους.

Συνεπώς: ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΛΑΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ;

Απάντηση: ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΣΤΗ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΟΥΣ.

Από σχόλιο αναγνώστη
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Χίλαρι Κλίντον: εμείς δημιουργήσαμε την Αλ Κάιντα!... Την έχουμε βάλει στη Συρία για να αποσταθεροποιήσουμε την Κυβέρνηση Ασσάντ! (βίντεο)

Η Χίλαρι Κλίντον παραδέχεται δημόσια ότι οι Αμερικάνοι "εφηύραν" την Αλ Κάιντα. και την χρησιμοποιούν για να ρίξουν την Κυβέρνηση του Ασσάντ.
Μετά την ομολογία αυτή, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για το ποιοι είναι πραγματικά οι παγκόσμιοι τρομοκράτες, ποιοι είναι πίσω από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους(όχι ότι υπήρχε βέβαια), από τη Λιβύη, από την Αίγυπτο, από την Συρία, από..από..από!
Και φυσικά πίσω από τους Αμερικάνους, κρύβεται ο Διεθνής Σιωνισμός-μη το ξεχνάμε αυτό.

Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Μαδρίτη: Εκατομμύρια διαδηλωτές στις Πορείες της Αξιοπρέπειας

Πόσες και πόσοι ήταν  στο κέντρο της Μαδρίτης, εκεί που συνέκλιναν οι Πορείες της Αξιοπρέπειας που ξεκίνησαν από κάθε γωνιά του Ισπανικού Κράτους; Οι οργανωτές έκαναν λόγο για «πάνω από δυόμιση εκατομμύρια»! Άλλοι μίλησαν για «τη μεγαλύτερη διαδήλωση στην ιστορία της Ισπανικής Δημοκρατίας». Το σίγουρο είναι ότι αυτή η ισπανική 22η Μαρτίου έγραψε κιόλας ιστορία καθώς γίνεται πια το υποχρεωτικό σημείο αναφοράς όλων των ευρωπαϊκών αντιστάσεων στη λιτότητα, στην ανεργία, στη φτώχεια και στον αγριανθρωπισμό των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.Του Γιώργου Μητραλιά

Και όλα αυτά προτάσσοντας αιτήματα και συνθήματα που κάποιοι θέλουν να τα λένε… ντεμοντέ: «Όχι στη πληρωμή του χρέους», «ούτε μια περικοπή παραπάνω», «έξω οι κυβερνήσεις της Τρόϊκα», «ψωμί, δουλειά και στέγη για όλες και όλους!». (βλ. το Μανιφέστο των Πορειών της Αξιοπρέπειας που ακολουθεί).



Φτάνοντας χτες και σήμερα στη Μαδρίτη, οι δεκάδες πορείες χιλιάδων πεζοπόρων ενώθηκαν με ακόμα περισσότερους που ήλθαν με τρένα και χίλια πούλμαν, σχηματίζοντας έξι μεγάλες φάλαγγες. Και ήταν αυτές οι έξι φάλαγγες που πορεύτηκαν στο κέντρο της Μαδρίτης ενώ εκατοντάδες χιλιάδες Μαδριλένοι επευφημούσαν στα πεζοδρόμια…

Πέρα από το μέγα πλήθος και το μεγαλύτερο πάθος, αυτή την ιστορική διαδήλωση σημάδεψαν ορισμένα χαρακτηριστικά της που δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα: Όπως για παράδειγμα, τα ταξικά συνθήματα «άλλων εποχών», που επίμονα επαναλάμβανε το πλήθος, για «εργάτες», «εργατικούς αγώνες» και «εργατική τάξη».



Ή το γεγονός ότι τα ¾ των ομιλητών από τις διάφορες περιφέρειες του Ισπανικού Κράτους ήταν …ομιλήτριες, που δεν παρέλειπαν μάλιστα να καταγγείλουν την Πατριαρχία σαν την άλλη όψη του νομίσματος του νεοφιλελευθερισμού.

Και φυσικά, η απαίτηση των πολλών να αποφασίζουν αυτοί οι ίδιοι για τη τύχη τους προτάσσοντας όχι μόνο την άρνηση πληρωμής του χρέους αλλά και τον έλεγχο της νομιμότητάς του από τους «από κάτω».

Όλα αυτά μέσα σε μια ατμόσφαιρα μεγάλης συγκίνησης που δημιουργούσε η διάχυτη αίσθηση ότι σήμερα στη Μαδρίτη ο λαός έγραφε ιστορία…



ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΤΩΝ ΠΟΡΕΙΩΝ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ*

«Όχι στην πληρωμή του χρέους
Ούτε μια περικοπή παραπάνω
Έξω οι κυβερνήσεις της τρόικας
Ψωμί, δουλειά και στέγη για όλους και όλες

Το 2014 βρεθήκαμε σε μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, μια κατάσταση οριακή, έκτακτης κοινωνικής ανάγκης, που μας υποχρεώνει να δώσουμε μια μαζική συλλογική απάντηση της εργατικής τάξης, των πολιτών και των λαών. Εκατομμύρια εργαζομένων βρίσκονται άνεργοι. Είναι ταπεινωτικό να μην βρίσκεις αξιοπρεπή εργασία όταν έχεις τα χέρια για δουλειά, όταν έχεις επαγγελματική πείρα και ικανότητα να εργαστείς χειρονακτικά ή διανοητικά. Σπαταλιέται το συλλογικό ταλέντο μιας κοινωνίας και υποθηκεύεται επ' αόριστον το μέλλον της. Δεν αξίζει στους εργαζόμενους αυτή η προσβολή της συλλογικής μας αξιοπρέπειας.

Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες έχασαν το σπίτι τους. Δεν υπάρχει τίποτα πιο απάνθρωπο από το να γίνεται έξωση σε μια οικογένεια, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί η ακόρεστη απληστία των ασυνείδητων τραπεζιτών. Αυτών των τραπεζιτών που πλουτίζουν τα κράτη υπηρέτες της Τρόικας ενώ φτωχαίνουν όλο και πιο πολύ την εργατική τάξη και τους πιο ανυπεράσπιστους ανθρώπους.

Και όλα αυτά ενώ οι εργοδότες επωφελούνται από το δράμα της μαζικής ανεργίας, για να σφίξουν τη ζώνη μειώνοντας τους μισθούς και επιδεινώνοντας τις συνθήκες εργασίας εκείνων που έχουν ακόμα δουλειά, των εργαζόμενων που, μπροστά στη δύσκολη κατάσταση, δεν μπορούν ούτε καν να αμφισβητήσουν το ρόλο τους των απλών θυμάτων της εκμετάλλευσης του κεφαλαίου. Το σύστημα προσπαθεί να μας υποχρεώσει να δείχνουμε ευγνωμοσύνη στους επιχειρηματίες τους οποίους μετατρέπει σε ευεργέτες της κοινωνίας. Είναι ώρα να μοιραστούμε την εργασία και τον πλούτο, και οι εργαζόμενοι να μπορούν να αισθάνονται κύριοι του μέλλοντός τους.

Με τις σημερινές πολιτικές, η νεολαία μας δεν έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει ένα αξιοπρεπές σχέδιο για τη ζωή της και αναγκάζεται να μεταναστεύσει στο εξωτερικό όπως παλιότερα οι γονείς και οι παππούδες μας.

Λέμε όχι στο πατριαρχικό σύστημα που μας σπρώχνει πίσω σε περασμένες εποχές, στερώντας μας το δικαίωμα να αποφασίζουμε για το σώμα μας, ενώ μας αρνείται τη δυνατότητα να αποφασίζουμε αν θέλουμε ή όχι να γίνουμε μητέρες, επιβάλλοντάς μας την επιστροφή στο σπίτι για να αφοσιωθούμε στο μωρό.

Υποφέρουμε από τις πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΡΡ (Λαϊκού Κόμματος) κατ'εντολή της Τρόικας (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και Ευρωπαϊκή Επιτροπή), και που συνίστανται στη κλοπή των δικαιωμάτων και τη γενική φτωχοποίηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Οι πολιτικές αυτές βασίζονται στην πληρωμή ενός άνομου χρέους, που δεν έχουν συνάψει οι πολίτες, αλλά είναι προϊόν της αισχροκέρδειας των τραπεζών και των υπερβάσεων των διαφόρων κυβερνήσεων.

Ιδιωτικοποιούν ότι είναι κερδοφόρο ενώ περικόπτουν τον προϋπολογισμό για την υγεία, την παιδεία, την εξάρτηση, τις δημόσιες συγκοινωνίες. το νερό, την ενέργεια, τις επικοινωνίες, τις κοινωνικές υπηρεσίες, κτλ ...πράγμα που επηρεάζει αρνητικά τα πολιτικά μας δικαιώματα. Κοροϊδεύουν τους ηλικιωμένους μας που έχουν υποστεί τεράστια απώλεια της αγοραστικής τους δύναμης, ενώ βλέπουν τις οικονομίες μιας ζωής να εξαφανίζονται από την τραπεζική απάτη των προνομιούχων και άλλων ποινικά κολάσιμων χρηματοοικονομικών προϊόντων.

Η κυβέρνηση του PSOE (Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος) με τη βοήθεια του PP (Λαϊκού Κόμματος), τροποποίησε το άρθρο 135 του Συντάγματος για να δοθεί προτεραιότητα στην πληρωμή του χρέους έναντι των δικαιωμάτων και αναγκών των ανθρώπων. Το δικαιολόγησαν λέγοντας ότι είχαμε ζήσει πάνω από τις δυνατότητές μας και ότι έπρεπε να γίνουμε λιτοδίαιτοι και επομένως, ήταν επιτακτική η ανάγκη να μειώσουμε το έλλειμμα. Ωστόσο, δεν έγινε καμία περικοπή όταν ήρθε η ώρα να δοθούν δεκάδες χιλιάδες εκατομμυρίων ευρώ για να σωθούν οι τράπεζες και οι κερδοσκόποι.

Εκμεταλλεύονται την κρίση για να περιορίσουν τα δικαιώματά μας. Οι πολιτικές αυτές των περικοπών προκαλούν βάσανα, φτώχεια, πείνα ακόμα και θανάτους και όλα αυτά για να συνεχίσουν οι τράπεζες και οι οικονομικές εξουσίες να έχουν μεγάλα κέρδη σε βάρος της ζωής μας. Γιατί μας έχουν κλέψει την ελευθερία. Στον καπιταλισμό περισσεύουν οι ελευθερίες και τα δικαιώματα της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Είναι ένα σύστημα που επιδιώκει αποκλειστικά και μόνο το ιδιωτικό κέρδος των λίγων και μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μια περιβαλλοντική και κοινωνική καταστροφή ανυπολόγιστων διαστάσεων.

Για την πλειοψηφία της κοινωνίας αυτή η κρίση-απάτη σημαίνει ένα γιγαντιαίο ανθρώπινο δράμα. Ωστόσο, για μία ασήμαντη μειοψηφία αποτελεί μια μεγάλη επιχειρηματική ευκαιρία. Και όταν διαμαρτυρόμαστε, πάντα παίρνουμε την ίδια απάντηση: καταστολή και ποινικοποίηση του ταξικού συνδικαλισμού και των κοινωνικών κινημάτων. Είναι ένα σύστημα που για να διατηρηθεί χρειάζεται την καταστολή και που πρέπει να νικηθεί με τους αγώνες στους δρόμους.

Η αποσύνθεση του καθεστώτος που προέκυψε από το Σύνταγμα του 78 είναι φανερή εξ αιτίας των ίδιων στοιχείων που υπήρχαν στη γέννησή του, καθώς δημιουργήθηκε ενάντια στο λαό, είναι διαβρωμένο από τη διαφθορά και δεν έχει καμία νομιμότητα. Τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας τις έκλεψαν για να προωθήσουν τα συμφέροντα μιας μειοψηφίας και να εξασφαλίσουν τα κέρδη της, αυτοί οι ίδιοι που μας έχουν φέρει σε αυτή τη κατάσταση έκτακτης κοινωνικής ανάγκης, μέσα από τη διάλυση της δημόσιας παιδείας και υγείας, τη δραστική μείωση της σύνταξης των ηλικιωμένων μας, την κατάσχεση των σπιτιών μας και το κλείσιμο των επιχειρήσεων, την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων.

Οι διάφορες κυβερνήσεις βρίσκονται εκτός νομιμότητας, μετατρέπουν σε ιδιωτική επιχείρηση τα δικαιώματα που τόσο κόστισαν για να κατακτηθούν και υποστηρίζουν τη διαφθορά, φαινόμενο εκτεταμένο αλλά όχι ανεξάρτητο από το οικονομικό σύστημα, που είναι μέρος της ίδιας της δομής αυτής της κοινωνίας και είναι απαραίτητο για την ανάπτυξή της. Τόσο οι διαφθορείς όσο και οι διαφθειρόμενοι αποτελούν μέρος αυτού του άδικου συστήματος παραγωγής και καταμερισμού του πλούτου.

Καλούμε τους λαούς να ασκήσουν την κυριαρχία τους, κάνοντας να ακουστεί η φωνή τους, δημοκρατικά, για να οικοδομήσουν μια συντακτική διαδικασία που εγγυάται πραγματικά τις δημοκρατικές ελευθερίες, το δικαίωμα να αποφασίζουν και τα θεμελιώδη δικαιώματα του ατόμου.

Από τον καιρό της ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ 22Μ, θεωρούμε ότι είναι σημαντικό να αρθρώσουμε μια κινητοποίηση ενωτική, μαζική και αποφασιστική εναντίον των πολιτικών που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη. Μια κινητοποίηση ενάντια στην πληρωμή του χρέους, για αξιοπρεπή εργασία, για το βασικό εισόδημα, τα κοινωνικά δικαιώματα, τις δημοκρατικές ελευθερίες, ενάντια στις περικοπές, στην καταστολή, για μια κοινωνία ελεύθερων ανδρών και γυναικών, μια κινητοποίηση ενάντια σε ένα σύστημα, ένα καθεστώς και μια κυβέρνηση που μας προσβάλλουν και δεν μας εκπροσωπούν.

Για αυτό απαιτούμε να φύγουν. Να φύγει η κυβέρνηση του ΡΡ, και επίσης, όλες οι κυβερνήσεις που περιορίζουν τα θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα, όλες οι κυβερνήσεις που συνεργάζονται με τις πολιτικές της Τρόικας. Για αυτό καλούμε να γεμίσουμε με αξιοπρέπεια και εξέγερση τη Μαδρίτη, πρωτεύουσα του ισπανικού κράτους, στις 22 Μαρτίου. Τη μέρα αυτή, θα φτάσουμε στη Μαδρίτη, με φάλαγγες από όλα τα γεωγραφικά πλάτη της Χερσονήσου και καλούμε τους κατοίκους της Μαδρίτης να βγουν στο δρόμο και να ενωθούν με αυτή τη μεγάλη κινητοποίηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας.

ΨΩΜΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΕΓΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!! ΗΛΘΕ Η ΩΡΑ».

*To μανιφέστο δημοσιεύθηκε στο contra-xreos.gr
Διαβάστε περισσότερα.... »
....