Διυλιστήριο: 09/04/17
ροη αναρτησεων

Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2017

VIDEO - Βρούτσης αδειάζει Βρούτση: Δεν γνώριζε τα πεπραγμένα του ως υπουργός



Εκτέθηκε ανεπανόρθωτα ο πρώην υπουργός Εργασίας της ΝΔ, Γιάννης Βρούτσης, στην συνεδρίαση της Βουλής επί του νομοσχεδίου για τα εργασιακά, καθώς ομολόγησε ότι δεν γνωρίζει πως επί των ημερών του καταργήθηκαν 209 οργανικές θέσεις από το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας.

Ο Γ. Βρούτσης αντέδρασε έντονα όταν ο βουλευτής των ΑΝΕΛ, Θανάσης Παπαχριστόπουλος, σημείωσε ότι επί της υπουργίας του «ελάττωσε το ΣΕΠΕ κατά 200 άτομα και τώρα προσλαμβάνονται 150 άτομα». Ο πρώην υπουργός της ΝΔ παρενέβη στη διαδικασία και πήρε το λόγο για να υποστηρίξει ότι ‘’δεν χάθηκε ούτε μία θέση’’ και του ζήτησε να ανακαλέσει, τονίζοντας ότι κάτι τέτοιο είναι ανακρίβεια και κάλεσε το Υπουργείο Εργασίας να προσκομίσει τα στοιχεία με τον αριθμού του προσωπικού του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας.

Το λόγο πήρε η Υπουργός Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου, και επεσήμανε ότι επί των ημερών του κ. Βρούτση καταργήθηκαν 209 οργανικές θέσεις από το ΣΕΠΕ που τώρα επανασυστήνονται.

Κάπου εκεί ομολόγησε την άγνοιά του, απαντώντας ότι «αν καταργήθηκαν κενές θέσεις, γιατί δεν το γνωρίζω, είναι κάτι τελείως διαφορετικό».

Να υπενθυμίσουμε (και στον ίδιο) τα πεπραγμένα του Γιάννη Βρούτση στο Υπουργείο Εργασίας επί του συγκεκριμένου θέματος:

Με το οργανόγραμμα που υιοθέτησε η προηγούμενη κυβέρνηση το 2014 (ΠΔ 113/14) καταργήθηκαν 209 οργανικές θέσεις και 26 οργανικές μονάδες (9 διευθύνσεις και 17 τμήματα), μεταξύ αυτών τα τμήματα Νομικής Στήριξης και Πληροφοριακών Συστημάτων. Αποτελεί μεγάλη πρωτοτυπία η λειτουργία επιθεώρησης εργασίας χωρίς τμήματα αρμόδια για τις παραπάνω υπηρεσίες.


Πηγή www.tribune.gr

https://diulistirio.blogspot.gr
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Τον Οκτώβριο η αγωγή που «διέλυσε» την ΑΤΕ



Αποκάλυψη για την τράπεζα που ζήτησε τα δανεικά από Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ

Στα μέσα Οκτωβρίου, στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, θα κριθεί η αγωγή της Αγροτικής Τράπεζας κατά του Ελληνικού Δημοσίου και των πολιτικών κομμάτων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., την οποία αποκάλυψε χθες η «κυριακάτικη δημοκρατία». Η αγωγή, πέραν του οικονομικού αντικειμένου της, αφού αξιώνει πάνω από 40.000.000 ευρώ αποζημίωση για δόσεις των υπέρογκων δανείων που δεν της δόθηκαν, αποκωδικοποιεί και τη «μαφιόζικη» εκτέλεση της τράπεζας.

Η αγωγή κοινοποιήθηκε λίγες μέρες πριν από τις 26 Ιουλίου 2012, όταν η τότε κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου αποφάσισε να εκχωρήσει το «καλό» κομμάτι της τράπεζας στη «βολική» Πειραιώς του Μιχάλη Σάλλα (μαζί με τα δάνειά τους) αντί του ευτελούς ποσού των 95.000.000 ευρώ, τη στιγμή που μόνο από τα κόμματα η ΑΤΕ περίμενε να εισπράξει πάνω από 200.000.000 ευρώ. Πολλοί συνδέουν αυτήν ακριβώς την αγωγή με την απόφαση της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου να διαλύσει την Αγροτική.

Τότε η Ν.Δ. χρωστούσε στην Αγροτική 104.360.000 ευρώ και το ΠΑΣΟΚ 93.000.000 ευρώ. Εως τότε, από το 2000, η Ν.Δ. είχε καταβάλει μόλις 29.169.000 ευρώ σε τόκους και 407.460 ευρώ ως προμήθειες, ενώ είχε δεσμεύσει, ώστε να εκχωρηθούν στην τράπεζα, τις κρατικές επιχορηγήσεις των ετών 2011-2018!
Αντίστοιχα, το ΠΑΣΟΚ από το 2000 είχε καταβάλει 28.157.000 ευρώ σε τόκους και 369.401 ευρώ σε προμήθειες. Είχε δεσμεύσει επίσης τις κρατικές επιχορηγήσεις των ετών 2011-2016.

Η δρομολόγηση όμως είχε αρχίσει από την κυβέρνηση Παπαδήμου, όταν στις 9 Απριλίου 2012 ο τότε υπουργός Εσωτερικών Τάσος Γιαννίτσης, με τροπολογία του, αποφάσισε ότι «η τέταρτη δόση του έτους 2011, καθώς και η πρώτη και η δεύτερη δόση του έτους 2012 της χρηματοδότησης των άρθρων 1 και 3 του ν.3023/2002, καθώς και οι αντίστοιχες δόσεις της οικονομικής ενίσχυσης του άρθρου 4 του ίδιου νόμου δεν κατάσχονται και δεν εκχωρούνται, καταβάλλονται δε υποχρεωτικά στα δικαιούχα κόμματα και συνασπισμούς σε λογαριασμό πιστωτικού ιδρύματος που δηλώνεται από τον δικαιούχο στο ΥΠΕΣ μέσα σε προθεσμία ενός μηνός από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου».

Με αυτόν τον τρόπο αφαιρέθηκαν από την τράπεζα περιουσιακά στοιχεία της, γεγονός που «αντίκειται ευθέως στη συνταγματικά προστατευμένη οικονομική ελευθερία τόσο της τράπεζας όσο και των μετόχων της».
Για την ιστορία, 23 μέρες μετά την κατάθεση της αγωγής, δηλαδή στις 26 Ιουλίου 2012, αποφασίστηκε η διάλυση της Αγροτικής.

«Σιγή ιχθύος» από τους υποψήφιους ηγέτες της ΔΗΣΥ και την ΝΔ

«Να προχωρήσουν άμεσα στις απαραίτητες εξηγήσεις» καλεί τις ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας ο ΣΥΡΙΖΑ, υπογραμμίζοντας ότι «η διάλυση της ΑΤΕ, μιας τράπεζας που αφορά τον πρωτογενή τομέα παραγωγής της χώρας μας, είναι μια υπόθεση εξαιρετικά σοβαρή».

Οπως σημειώνει η Κουμουνδούρου στη σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε, «η αγωγή της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος εναντίον της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, που φέρνει στο φως της δημοσιότητας το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας “κυριακάτικη δημοκρατία”, είναι αποκαλυπτική για τον τρόπο με τον οποίο τα δύο αυτά κόμματα χειρίστηκαν το τραπεζικό σύστημα της χώρας, το οποίο έχει ανακεφαλαιοποιηθεί με χρήματα των πολιτών».

Η αποκάλυψη της «κυριακάτικης δημοκρατίας» δημιούργησε πλήθος αντιδράσεων από νωρίς χθες το πρωί και συζητήθηκε ευρέως στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι οι -λαλίστατοι κατά τα άλλα- υποψήφιοι αρχηγοί της Δημοκρατικής Συμπαράταξης -που αυξάνονται και πληθύνονται καθημερινά- δεν βρήκαν ούτε μια λέξη να πουν για το πώς μεθοδεύτηκε η διάλυση της Αγροτικής Τράπεζας και τι σκοπεύουν οι ίδιοι να κάνουν με τα υπέρογκα χρέη του ΠΑΣΟΚ. Είναι ζήτημα δημοκρατίας και διαφάνειας όλοι όσοι θέσουν τελικά υποψηφιότητα -και φυσικά όλα τα μεγαλοστελέχη του ΠΑΣΟΚ- να δεσμευθούν υπεύθυνα και ανοιχτά ότι θα αποπληρώσουν μέχρι κεραίας τα χρέη δεκάδων εκατομμυρίων που κουβαλάνε.


https://diulistirio.blogspot.gr/
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Τάγματα "Χ"..

     Για να στεριώσει η Νέα Κατοχή -όπως και όλες οι Κατοχές- δεν φτάνει μιά κλασική κυβέρνηση προδοτών και δωσιλόγων,
..χρειάζονται και οι ανάλογοι χίτες, και ταγματασφαλίτες (γερμανοτσολιάδες).

Στην μνημονιακή αυτή Κατοχή υπάρχουν απ' όλα.
Και τάγματα "Χ", και τάγματα ασφαλείας, και ρουφιάνοι, και
μαυραγορίτες, και απ' όλα.
Άλλο αν για το "ξεκάρφωμα" έχουν αλλάξει το όνομά τους,
..σε "Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων",
..σε "ελεγκτές της εφορίας",
..σε "συμβολαιογράφοι" και "δικαστικοί επιμελητές", "ΜΑΤ", και πάει λέγοντας.

Οι χειρότεροι όμως όλων είναι εκείνοι οι ρουφιάνοι, οι γερμανοτσολιάδες των καναλιών,
..που σε κάθε περίπτωση, είτε πρόκειται για κρέπες Λευκάδος, είτε για κατασχέσεις Ρεθυμνιώτικες,
..ανοίγουν τον βόθρο του στόματος και της ψυχής τους για να χαρακτηρίσουν αυτούς που αντιστέκονται σαν "άλλο ένα κρούσμα απειθαρχίας, ανυπακοής στον νόμο".

Αλλά ποιόν "νόμο";
Τον νόμο τον κατοχικό, της δωσιλογικής κυβέρνησης, που θεσπίστηκε καθ' υπόδειξη των κατακτητών-τοκογλύφων-απατεώνων;
Και πώς πρέπει να χαρακτηρίζονται όσοι απειθούν-αντιστέκονται σε τέτοιους "νόμους";
Παράνομοι ή αντιστασιακοί;

Και για να προλάβουμε υπομειδιάματα και "ιερές αγανακτήσεις" από την σύγκριση της αντίστασης της κρέπας, με την Αντίσταση της Κατοχής,
..να πούμε πως είναι πράγματι πράξη αντίστασης η αντίδραση στην φορομπηχτική πολιτική των δωσιλόγων που εκφράζεται και απ΄τους μονομερείς φορολογικούς ελέγχους σε μικρομεσαίους και μεροκαματιάρηδες.
Κυνηγούν τον σύγχρονο Γιάννη Αγιάννη που κλέβει την φρατζόλα το ψωμί για να ζήσει,
..όταν το "κράτος" με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τού κλέβει το 70 με 80% του εισοδήματός του για να το δώσει στους τοκογλύφους.
Οι ληστές των διάφορων λιστών Λαγκάρντ, και των πρώτων τραπεζιών πίστα στα σόου της υποκουλτούρας της Μυκόνου, μένουν ανεξέλεγκτοι και αλώβητοι.
Και ας μη μιλήσουμε για τις κατασχέσεις από ξένα αρπακτικά, και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς που μόλις ξεκίνησαν.
Εκεί που κάθε πράξη αντίδρασης είναι όχι μόνο ηρωϊκή εν μέσω των ΜΑΤ και των μαρκουτσοφόρων γερμανοτσολιάδων των καναλιών,
..αλλά δείχνει και τον δρόμο για τους άλλους υπόδουλους και σκλάβους των μνημονίων.
Πόσοι από 'μάς το τολμήσαμε μέχρι τώρα;
Θέλει ή δεν θέλει κότσια;
Είναι ή όχι αντίσταση;

Αυτό όμως που προέχει και θα κάνει την διαφορά μετά το τέλος αυτής της Νέας Κατοχής (αν υπάρξει τέλος) και της προηγούμενης,
..θα είναι η λήθη ή η απόδοση δικαιοσύνης.
Ένας νέος εμφύλιος μετά την απελευθέρωση, αν αυτή υπάρξει, θα πρέπει να αποφευχθεί,
..ώστε να δοθεί χώρος και χρόνος για την παραδειγματική και εξοντωτική τιμωρία των συνεργατών των προδοτικών κυβερνήσεων,
..για να μη φτάσουμε στο σημείο 60 και 70 χρόνια μετά, να κυβερνιόμαστε απ' τους απογόνους των σημερινών χιτών και ταγματασφαλιτών,
..όπως κυβερνιόμαστε τώρα απ' τους απογόνους των γερμανοτσολιάδων του '40.

Αντίσταση τώρα.
Τιμωρία μετά!..


Αναρτήθηκε από Κώστας Μαντατοφόρος
Διαβάστε περισσότερα.... »
....

Άρθρο του Αλέξη Τσίπρα για τον Ανδρέα Παπανδρέου


Το Διυλιστήριο λέει : ''...Ας ελπίσουμε ότι η κίνηση αυτή του Πρωθυπουργού γίνεται για μερικά ψηφουλάκια και μόνο. Γιατί δεν μπορείς από την μια να κατακεραυνώνεις τα σαράντα χρόνια μεταπολίτευσης, όπου κατέστρεψαν το Ελληνικό κράτος μέσα από μίζες, ρεμούλες, ψευτιές, από τον γνωστό Τζοβόλα δώστα όλα κτλ και από την άλλη  να θεωρείς ηγέτη τον Ανδρέα Παπανδρέου του Σημίτη, του Πάγκαλου, του Τσοχατζόπουλου, του Λαλιώτη κτλ. Ούτε θέλουμε να πιστεύουμε ότι η φιλοδοξία του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ γενικότερα είναι να μοιάσει στον Ανδρέα Παπανδρέου και στο ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα  ; ''

Άρθρο για τον Ανδρέα Παπανδρέου έγραψε ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, στην εφημερίδα Documento.

Παρατίθεται παρακάτω:

Η γέννηση, η διαδρομή και η κατάληξη του ΠΑΣΟΚ, όπως και ο ρόλος του Ανδρέα Παπανδρέου στα χρόνια της μεταπολίτευσης προσφέρονται όχι μόνο για ιστορική έρευνα αλλά και για πολιτικά συμπεράσματα, απολύτως χρήσιμα και στη σημερινή συγκυρία. Η αντιπαράθεση και οι διαμάχες για το χθες του ΠΑΣΟΚ μοιάζουν πολύ με τις διαμάχες για το σήμερα της χώρας.

Το πώς ένα μικρό πολιτικό κόμμα με το «στίγμα» μάλιστα του εξτρεμιστή, του βομβιστή και του φίλου της «τρομοκρατίας» εκείνης της εποχής, σε ελάχιστα χρόνια μεταμορφώθηκε σε μεγάλο κόμμα εξουσίας, που έβαλε τη σφραγίδα του στη διαμόρφωση της μεταπολίτευσης, είναι ένα θέμα που έχει προκαλέσει και εξακολουθεί να προκαλεί μεγάλες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις. Όπως και πώς το ΠΑΣΟΚ της νίκης και της αλλαγής, από τη γεμάτη αυτοπεποίθηση - ακόμα και έπαρση - καλημέρα στον ήλιο, έφτασε στη σημερινή καληνύχτα στον ριζοσπαστικό εαυτό του.

Βέβαια, από ιστορικής άποψης, τα γεγονότα είναι πολύ πρόσφατα για να μην επηρεάζεται – και σε πολλές περιπτώσεις να μην αλλοιώνεται – η ιστορική ματιά από τις τρέχουσες πολιτικές και κομματικές βλέψεις. Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα ότι τα τελευταία χρόνια έχει επανέλθει και μάλιστα με ένταση, η ρηχή και πολιτικά ιδιοτελής άποψη για το λαϊκισμό και την εξαπάτηση του λαού, που δήθεν αποτέλεσαν τους βασικούς παράγοντες της εκτόξευσης του ΠΑΣΟΚ στις δεκαετίες του ’70 και του ’80.

Οι ερμηνείες για την «αφύσικη» και εντέλει ζημιογόνα για την Ελλάδα «εισβολή» του στο πολιτικό σκηνικό, που ακόμη εξακολουθεί να θεωρείται από τη Δεξιά και τις συντηρητικές δυνάμεις ως διαταραχή της ομαλής παραδοσιακής δικομματικής εναλλαγής στην εξουσία, δίνουν και παίρνουν και στις μέρες μας. Στο πλαίσιο αυτό και προσπαθώντας να αποφύγω τις εύκολες και σκόπιμες αναγωγές και συγκρίσεις, μπορώ με κάποια σιγουριά να επισημάνω μερικούς από τους βασικούς παράγοντες που οδήγησαν στη ραγδαία άνοδο του ΠΑΣΟΚ από τη στιγμή που εμφάνισε το πολιτικό του πρόσωπο με τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη.

Πρώτος και σημαντικότερος παράγοντας, η συσσωρευμένη κρίση εκπροσώπησης των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων της μετεμφυλιακής περιόδου, κρίση που επέτεινε περισσότερο η δικτατορία. Δεύτερος παράγοντας, ο ριζοσπαστισμός των νέων εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων της εποχής, που αμφισβητούσαν βαθιά τις δομές του κράτους και της οικονομίας. Τρίτος σημαντικός παράγοντας, η χαρισματική προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, ενός ανθρώπου που συμβόλιζε ήδη από την εποχή της προδικτατορικής περιόδου, το αίτημα της αλλαγής και της ρήξης με το τότε κατεστημένο.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου δέχθηκε τα σφοδρά πυρά του «κατεστημένου» της εποχής, όπως ο ίδιος το ονόμασε, ως «λαϊκιστής», «λαοπλάνος», «ψεύτης», «επενδυτής σε απάτες και αυταπάτες». Αλλά η βασική και κυρίαρχη αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί, όσες αντιρρήσεις και αν έχει κανείς για τη μετέπειτα πορεία του, είναι μία: Διέθετε το πολιτικό αισθητήριο να διαγνώσει την ιστορική στιγμή της Μεταπολίτευσης, τα ζητούμενα και τις μεγάλες δυνατότητες που αυτή άνοιγε.

Με τη Δημοκρατία ακόμα ευάλωτη, την Αριστερά διασπασμένη, ρημαγμένη από τους διωγμούς και καθηλωμένη σε σχήματα που αναφέρονταν σε μεγάλο βαθμό στο παρελθόν, το παλιό Κέντρο απαξιωμένο από τις ίντριγκες των παραγόντων και παραγοντίσκων του και την παραδοσιακή Δεξιά αμήχανη για το πώς να αντιμετωπίσει το τεράστιο λαϊκό κύμα που προέκυψε από τη χούντα και την αντίσταση σ’ αυτή, ο Ανδρέας κατάλαβε, ότι μόνο με την ενέργεια αυτού ακριβώς του κύματος, που οι άλλοι έβλεπαν με επιφύλαξη ή και φόβο, ήταν δυνατό να κάνει η χώρα ένα άλμα προς τα εμπρός.

Τρεις παράγοντες, τρεις ιστορικές προϋποθέσεις, τρεις δυναμικές συμπυκνώσεις που συμπληρώνοντας η μία την άλλη κατάφεραν να συσπειρώσουν, να πείσουν και να ενθουσιάσουν μεγάλα τμήματα της λαϊκής προοδευτικής πλειοψηφίας. Το ενοποιητικό νήμα των τριών αυτών προϋποθέσεων, η Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, δεν ήταν μόνο σωστή, δίκαιη και επαναστατική για την εποχή, αλλά και εφαρμόσιμη, εφικτή, καταλυτική. Όπως έλεγε και ο Γκράμσι, οι ιδέες είναι μεγάλες όταν είναι εφικτές. Όταν γίνονται κτήμα των μαζών και των εργαζόμενων.

Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε, ότι το ΠΑΣΟΚ υπήρξε προϊόν και αποτέλεσμα μιας ιστορικής στιγμής, αλλά και ενός ηγέτη που την διέγνωσε σωστά. Η προσπάθεια να συνενωθούν οι τρεις γενιές, της Εθνικής Αντίστασης, του 1-1-4 και του Πολυτεχνείου, κάτω από τους μεγάλους στόχους μιας Διακήρυξης και τη στέγη ενός ριζοσπαστικού κόμματος που είχαν σημαία τους την Εθνική Ανεξαρτησία, την Λαϊκή Κυριαρχία και την Κοινωνική Απελευθέρωση μπορεί σήμερα να φαίνεται σχεδόν αυτονόητη. Δεν ήταν έτσι όμως. Αποτέλεσε τομή στην πολιτική και στην κοινωνία. Έδειξε το δρόμο της απαλλαγής από το σκοτάδι της μετεμφυλιακής κυριαρχίας του χωροφύλακα και της Δεξιάς. Το δρόμο της απελευθέρωσης από την ξένη εξάρτηση, που οδήγησε στη χούντα και στην κυπριακή τραγωδία. Το δρόμο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, χωρίς διαχωρισμούς και πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Και έβαλε για πρώτη φορά τα κυρίαρχα αιτήματα της κομμουνιστικής Αριστεράς, για κοινωνική δικαιοσύνη και σοσιαλισμό στο κέντρο της αντιπαράθεσης. Προσδίνοντας τους μάλιστα χαρακτήρα ρεαλιστικό στα μάτια μιας προοδευτικής πλειοψηφίας, που είχε κουραστεί να τα βλέπει γραμμένα σε τοίχους, πλάι σε τρύπες από σφαίρες και σε ματωμένες σημαίες.

Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ‘70, μικρό και σχεδόν στο περιθώριο, κατάφερε - ακριβώς αξιοποιώντας τον ηλεκτρισμό της εποχής του - να μετεξελιχθεί ραγδαία όχι μόνο σε μεγάλο κόμμα αλλά και σε παραγωγό προοδευτικής ενέργειας για πολλά χρόνια, εξηγείται, νομίζω, ακριβώς από το χιλιοειπωμένο ραντεβού με την Ιστορία. Στο ραντεβού αυτό η ιδρυτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής τον Ανδρέα, ήταν παρούσα με τον δικό της εμφατικό τρόπο. Δεν βολεύτηκαν στο πατρικό κόμμα της Ένωσης Κέντρου, αλλά επέλεξαν τον δύσκολο - και για πολλούς από τους παραδοσιακούς ακατανόητο - δρόμο της δημιουργίας νέου κόμματος, απαλλαγμένου από τις αμαρτίες του παλιού πολιτικού συστήματος, ανοιχτού σε νέα ρεύματα και αντιλήψεις.

Αυτό που όμως είναι περισσότερο εντυπωσιακό είναι η ταχύτητα και ο ενθουσιασμός με τα οποία η προοδευτική λαϊκή πλειοψηφία αγκάλιασε το εγχείρημα. Η ανάδειξη της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων στρωμάτων, της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς και της νεολαίας σε προνομιακά κοινωνικά στηρίγματα του ΠΑΣΟΚ του έδωσε τον δυναμισμό και την προωθητική δύναμη να φτάσει από το 13% του 1974 στο 48% του 1981. Εκατομμύρια καταπιεσμένοι επί δεκαετίες «ΕΑΜογενείς», θύματα του φακελώματος και του μετεμφυλιακού εμπορίου εθνικοφροσύνης, είδαν στο ΠΑΣΟΚ την δυνατότητα να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση. Τολμώ να πω ότι πολλοί, ίσως οι περισσότεροι από αυτούς, είχαν δεσμούς αίματος με την αποκαλούμενη παραδοσιακή Αριστερά. Στο ΠΑΣΟΚ όμως είδαν την ευκαιρία να γίνουν πράξη κάποια από αυτά που πίστευαν. Το ίδιο ισχύει και για τις γενιές του 1-1-4 και του Πολυτεχνείου. Και το αποτέλεσμα ήταν, αγκαλιάζοντας τον μεγάλο «αντιδεξιό» κόσμο, το ΠΑΣΟΚ να γίνει πανίσχυρο.

Πώς και γιατί, το πανίσχυρο αυτό κόμμα, που συνένωσε τόσες και τόσο ισχυρές κοινωνικές δυνάμεις και πρόσφερε τόσα στην κοινωνία και την Ελλάδα στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του, μεταμορφώθηκε από δύναμη αλλαγής σε δύναμη του καθεστώτος της συντήρησης και της διαπλοκής είναι ένα θέμα που οφείλει κανείς να προσεγγίζει χωρίς απλουστεύσεις και αναθέματα. Το γεγονός πάντως είναι πως στον Θερμιδόρ του ΠΑΣΟΚ υπήρξαν φαινόμενα αποκέντρωσης της διαφθοράς, εκφυλισμού ιδεών και ανθρώπων, κυνισμού και καταδολίευσης των λαϊκών διαθέσεων. Στην εποχή μάλιστα των επιγόνων, μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, τα φαινόμενα αυτά προσέλαβαν καθολικό χαρακτήρα, μέχρι να φτάσει το ΠΑΣΟΚ σ’ αυτό που είναι σήμερα. Και που καμιά σχέση δεν έχει με το τρίπτυχο της 3ης του Σεπτέμβρη και τον ιδρυτή του.

Εξετάζοντας αυτή την πορεία από το άπειρο στο μηδέν, θα μπορούσε κανείς να διαπιστώσει τις τεράστιες προσπάθειες του κατεστημένου της εποχής, αφού δεν κατάφερε να διαλύσει το ΠΑΣΟΚ με τη συκοφαντία και κατά μέτωπο, να το εξουδετερώσει με την «αγάπη» και τους εναγκαλισμούς. Τη βαθμιαία διολίσθηση, με την επίκληση των συσχετισμών και της ανάγκης για στηρίγματα στο ισχυρό εκδοτικό και οικονομικό κατεστημένο, από την αναγκαιότητα των συμβιβασμών, στον συμβιβασμό και τελικά στο βόλεμα με την αναγκαιότητα, που είχαν κληθεί να αλλάξουν. Όπως επίσης και το γεγονός ότι η διαβρωτική δύναμη της εξουσίας δεν αντιμετωπίστηκε, κυρίως μετά τη δεύτερη εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, με την ευαισθησία και την αυστηρότητα που θα έπρεπε.

Οι πραγματικές δυσκολίες εξελίχθηκαν τελικά σε άλλοθι για μια σειρά στρατηγικών υποχωρήσεων που αλλοίωναν βαθμιαία το ριζοσπαστικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. Από το κόμμα της αλλαγής, περάσαμε στην αλλαγή του κόμματος. Από τις ρωγμές που άφηνε από την αρχή η αντιφατική προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, η κτητική του σχέση με την εξουσία, η απόσταση ανάμεσα στο λόγο και στην πράξη του ΠΑΣΟΚ, ξεπήδησαν οι επίγονοι που το οδήγησαν έως το σήμερα. Ανίκανο να αντισταθεί στην ορμή του νεοφιλελεύθερου ρεύματος, που σάρωνε και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, το νέο ΠΑΣΟΚ, του Κώστα Σημίτη και των λεγόμενων εκσυγχρονιστών, εξελίχθηκε σε αντιπολίτευση μέχρι μηδενισμού του λεγόμενου παλιού ΠΑΣΟΚ. Από την πολιτική ως τέχνη του εφικτού, που δικαιολογούσε τα πάντα, συχνά και τα αδικαιολόγητα, το κόμμα πέρασε σε ένα είδος «νεοφιλελευθερισμού με ανθρώπινο πρόσωπο», για να κατρακυλήσει τελικά σύμμαχος της σκληρής Δεξιάς στην επιβολή του καθεστώτος των μνημονίων.

Σήμερα είναι πολλοί εκείνοι, που κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα - συνέχεια του ΠΑΣΟΚ. Διατρέχοντας την ιστορία αυτού του κόμματος, που σφράγισε την πορεία της μεταπολίτευσης, μπορεί κανείς βέβαια να διακρίνει διά γυμνού οφθαλμού τις διαφορές του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, αν καθαρίσει κανείς όλη αυτή την καμπάνια από τη γνωστή λάσπη περί λαϊκισμού, δημαγωγίας, ψέματος, που δήθεν αποτελούν κοινό τόπο μεταξύ του «παλιού» ΠΑΣΟΚ και της νέας Αριστεράς, θα καταλάβει ότι πίσω της κρύβεται ο ίδιος μεγάλος φόβος. Ο φόβος του κατεστημένου, των επικυρίαρχων, της διαπλοκής και της επιτροπείας: Ο φόβος μην τυχόν και επανέλθουν στο προσκήνιο και στην επικαιρότητα των λαϊκών αγώνων τα μεγάλα και διαρκή αιτήματα της εθνικής ανεξαρτησίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δημοκρατίας εκείνης, που θα επιτρέπει στον λαό πραγματικά να ασκεί εξουσία. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορείται σήμερα ως το κόμμα που έχει ξαναπιάσει το νήμα αυτών των στόχων, τότε η κατηγορία γίνεται δεκτή. Και με υπερηφάνεια.

Πηγή www.zougla.gr

https://diulistirio.blogspot.gr
Διαβάστε περισσότερα.... »
....